Witaj, Krynico dobra wszelakiego – tekst
Witaj krynico dobra wszelakiego,
Najmilsza rano Serca Pana mego;
Rozpal oziębłe serce me miłością,
I napełnij je niebieską słodkością.
Zdarz to ażebym w tem wygnaniu świata,
W tobie zostawał przez me wszystkie lata:
Serce Jezusa włocznią otworzone!
Niechaj przy śmierci w tobie mam obronę.
O rano święta, rano uwielbiona!
Bądźże na wieki od nas pochwalona;
A przez wylaną dla mnie krew i wodę,
Daj w utrapieniu pomoc i ochłodę.
Posilaj tą krwią w siłach zemdlonego,
A wodą obmyj grzechem zmazanego:
Ażebym nie wpadł kiedy piekielnemu
W paszczekę srogą smokowi strasznemu.
Rano najsłodsza boku Pana mego,
Źródło miłości i dobra wszelkiego;
Zalej proszę cię, krwi twojej potokiem
Męki czyszczowe, niech świętym widokiem
Twej Boskiej chwały będą uraczeni,
Przez twe zasługi z czyszcza wybawieni,
Błogosław wszystkim którzy cię miłują,
Którzy twe serce wsławiać usiłują:
A ja przed tobą z tem się protestuję,
Że cię chce kochać, i to zapisuję
Na sercu mojem, nie chcąc nic inszego
W niebie, na ziemi, prócz ciebie samego.
Odbierz mi wszystko, co mam przyjemnego,
Karz na tym świecie; dość szczęścia mojego,
Gdy mi dasz serce; pełne twej miłości,
Nadto nie żądam lepszej pomyślności.
O to cię tylko proszę Boga mego,
Nie oddalaj mnie od serca twojego;
Tu me dziedzictwo, tu moje mieszkanie,
Niech będzie póki wolna nie zostanie
Dusza od ciała; w którem tęskni sobie,
Pragnąc być wolną, by spoczęła w tobie.
Przytul mnie Jezu do serca twojego
Z tem żyć i umrzeć, pragnę z serca mego.
Interpretacja
Znaczenie tytułu i apostrofy do Serca Jezusowego
Tytuł pieśni „Witaj, Krynico dobra wszelakiego” od razu wprowadza nas w kontekst religijny, w którym Serce Jezusowe jest przedstawione jako źródło wszelkiego dobra. Apostrofa do Serca Jezusowego jako „Najmilsza rano” sugeruje moment spotkania z boską miłością, który ma charakter intymny i osobisty. W tej pieśni Serce Jezusowe jest postrzegane jako ucieleśnienie miłości i dobroci, które ma moc przemieniać ludzkie serca.
Apostrofa do Serca Jezusowego jest wyrazem głębokiej pobożności i duchowej więzi, jaką autor pieśni czuje wobec Jezusa. Poprzez prośbę o rozpalenie serca miłością i napełnienie go „niebieską słodkością”, wyraża pragnienie bliskości z Bogiem oraz dążenie do duchowego rozwoju i przemiany wewnętrznej.
Motyw wygnania i obrony w śmierci
W kolejnych wersach pieśni pojawia się motyw wygnania, który odnosi się do ludzkiego losu na ziemi, postrzeganego jako czas próby i oczekiwania na zbawienie. Autor wyraża nadzieję, że przez całe życie będzie mógł pozostać w jedności z Jezusem, a w chwili śmierci znaleźć w Nim obronę. Serce Jezusa otworzone włócznią staje się symbolem miłosierdzia i schronienia dla wierzącego.
Motyw wygnania jest metaforą ludzkiego życia, w którym człowiek doświadcza obcości i tęsknoty za pełnią bytu. Prośba o obronę przy śmierci podkreśla ludzką potrzebę nadziei na zbawienie i życie wieczne. W tym kontekście Serce Jezusowe jawi się jako azyl i opoka w najtrudniejszych chwilach ludzkiego istnienia.
Uwielbienie i prośba o pomoc
Pieśń jest również hymnem uwielbienia Serca Jezusowego, które jest „święte” i „uwielbione”. Autor prosi o pomoc i ochłodę w trudnych chwilach życia, wyrażając wiarę w skuteczność modlitwy i działanie łaski Bożej. Wylaną krew i wodę z boku Chrystusa można interpretować jako znaki zbawienia i źródła łaski.
Prośba o pomoc w utrapieniu jest wyrazem ludzkiej słabości i uzależnienia od Bożej opieki. Wierzący zwraca się do Boga z nadzieją na wsparcie w codziennych zmaganiach, a także w momentach kryzysu i próby. Uwielbienie Serca Jezusowego ma charakter uniwersalny i ponadczasowy, co podkreśla znaczenie tej duchowej dewocji w życiu chrześcijan.
Ochrona przed złem i pragnienie czystości
Autor pieśni wyraża obawę przed wpadnięciem w „paszczękę srogą smokowi strasznemu”, co jest obrazem walki duchowej i zagrożenia ze strony zła. Prosi o posilenie krwią Jezusa w siłach zemdlonego i oczyszczenie wodą grzechem zmazanego, co odzwierciedla potrzebę duchowego wzmocnienia i oczyszczenia.
Ochrona przed złem jest jednym z centralnych motywów w chrześcijańskiej duchowości, gdzie Jezus jest postrzegany jako obrońca i zbawca. Pragnienie czystości i odnowy duchowej jest wyrazem tęsknoty za doskonałością i świętością, które są możliwe dzięki łasce Bożej i ofierze Chrystusa.
Pragnienie zjednoczenia z Bogiem i ofiara własnego serca
W dalszej części pieśni autor wyraża pragnienie zjednoczenia z Bogiem, prosząc Jezusa o przytulenie do Jego serca. Jest to wyraz tęsknoty za bliskością z Bogiem, życiem i śmiercią w Jego miłości. Pragnienie zjednoczenia jest głębokim wyrazem duchowej miłości i oddania.
Ofiarowanie własnego serca Jezusowi jest aktem całkowitej duchowej ofiary i zaufania. Autor pieśni deklaruje, że nie pragnie niczego innego, prócz miłości Jezusa, co jest wyrazem najwyższego priorytetu, jakim jest dla niego relacja z Bogiem. To pragnienie zjednoczenia i ofiara serca są esencją chrześcijańskiej duchowości i miłości do Boga.
Prośba o stałą obecność w sercu Jezusowym
Na zakończenie pieśni autor prosi, aby nigdy nie został oddalony od Serca Jezusowego, które postrzega jako swoje dziedzictwo i miejsce przeznaczenia. Stała obecność w sercu Jezusowym jest dla niego gwarancją duchowego bezpieczeństwa i spełnienia.
Prośba o stałą obecność w sercu Jezusowym podkreśla pragnienie nieustannej więzi z Bogiem, która jest źródłem siły i pocieszenia. Dla autora pieśni Serce Jezusowe jest domem duchowym, w którym dusza znajduje spokój i spełnienie swoich najgłębszych tęsknot.
