Pokropisz hizopem, Panie – tekst
Pokropisz hyzopem, Panie,
Mnie człowieka grzesznego,
Bym przez Twe zmiłowanie
Oczyszczon z grzechu mojego;
Obmyj mnie z mych nieprawości,
A wybielony będę
I doskonałej jasności,
Niż są śniegi nabędę.
Zmiłuj się, Boże nade mną,
Boś pełen łaskawości,
Miej politowanie nade mną,
Zgładź wszystkie moje złości;
Żal mi, żem obraził Ciebie,
Boga dobrotliwego,
Nie odrzucaj mnie od siebie,
Syna marnotrawnego.
Cześć i chwała bądź wiecznemu,
Panu nieba całego,
Bogu w Trójcy jedynemu
Od stworzenia wszelkiego.
Chwała Ojcu i Synowi,
Bądź nieustanna wszędzie;
Najświętszemu też Duchowi
Równa cześć niechaj będzie.
Interpretacja
Symbolika hyzopu i obrzęd kropienia
W pierwszej zwrotce pieśni „Pokropisz hyzopem, Panie” pojawia się motyw hyzopu, który w tradycji biblijnej jest symbolem oczyszczenia. Hyzop był używany w Starym Testamencie podczas rytuałów oczyszczających, m.in. w obrzędzie paschalnym, kiedy to krew baranka była nakładana na odrzwia domów Izraelitów za pomocą właśnie tej rośliny. W kontekście chrześcijańskim, hyzop nawiązuje do oczyszczenia duchowego, które dokonuje się przez sakrament chrztu świętego. Prośba o pokropienie hyzopem jest więc wyrazem głębokiego pragnienia oczyszczenia z grzechów i odrodzenia duchowego przez łaskę Bożą.
Obrzęd kropienia wodą święconą jest praktyką liturgiczną, która symbolizuje oczyszczenie i odnowienie. W pieśni, ten akt ma na celu nie tylko zewnętrzne, ale przede wszystkim wewnętrzne oczyszczenie człowieka grzesznego. Wyraża to pragnienie bycia „obmytym z nieprawości” i osiągnięcia stanu czystości porównywalnego do bieli śniegu. Jest to obraz przemiany, która ma miejsce dzięki miłosierdziu Bożemu, a nie przez ludzkie działania.
Wyrażenie skruchy i prośba o miłosierdzie
W drugiej zwrotce pieśni, podmiot liryczny wyraża żal za grzechy i prosi o Boże miłosierdzie. Jest to wyraz pokory i uznania własnej słabości oraz potrzeby Bożej łaski. Przyznanie się do „obrażenia Boga dobrotliwego” podkreśla świadomość konsekwencji grzechu, który nie tylko narusza porządek moralny, ale przede wszystkim rani relację z Bogiem, który jest źródłem wszelkiej dobroci.
Polowanie nade mną to błaganie o przebaczenie i wyraz ufności w nieskończoną miłość i litość Boga. Podmiot liryczny identyfikuje się z postacią syna marnotrawnego z przypowieści ewangelicznej, który po odejściu i zmarnowaniu otrzymanych dóbr, powraca do ojca z nadzieją na przyjęcie. Ta postawa jest wzorem dla każdego wierzącego, który uznając swoje błędy, może liczyć na Boże miłosierdzie.
Chwała Trójcy Świętej jako kulminacja pieśni
Trzecia zwrotka pieśni przenosi uwagę od indywidualnej relacji człowieka z Bogiem do uniwersalnego wymiaru chwały oddawanej Trójcy Świętej. Jest to wyraz wiary w Boga, który objawia się w trzech osobach: Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu. Wypowiadanie chwały jest formą doxologii, czyli hymnu pochwalnego, który jest stałym elementem liturgii chrześcijańskiej.
Nieustanna chwała „od stworzenia wszelkiego” podkreśla wieczność i wszechobecność Boga, który jest początkiem i celem całego stworzenia. Przez akcentowanie równości czci oddawanej każdej z osób Trójcy, pieśń podkreśla dogmat o równości osób Boskich, co jest fundamentem chrześcijańskiej doktryny o Trójcy Świętej. W ten sposób, pieśń na chrzest staje się nie tylko osobistą modlitwą o oczyszczenie i miłosierdzie, ale również wyznaniem wiary i uczestnictwem w wieczystym hymnie chwały skierowanym do Boga.
