Nie warto na drogę tę – tekst
Gdy uczniów swych posyłał Pan,
By nieśli wieść radosną,
Żegnając ich dał swoją moc
I mówił tak z miłością:
Nie warto na drogę tę
Sandałów i płaszcza zabierać
Nie trzeba wam srebra brać
O dach nad głową zabiegać
Nowinę tę głosili więc
Po czterech stronach świata
Bogaci tak, nie mając nic,
Bo miłość jest tak bogata
Nie warto na drogę tę
Sandałów i płaszcza zabierać
Nie trzeba wam srebra brać
O dach nad głową zabiegać
Gdy ukończyli żniwo swe,
W ostatnią podróż ruszyli
Patrzyli w niebo na Ojca dom
I tak z ufnością śpiewali:
Nie warto na drogę tę
Sandałów i płaszcza zabierać
Nie trzeba wam srebra brać
O dach nad głową zabiegać
Nie warto na drogę tę
Sandałów i płaszcza zabierać
Nie trzeba wam srebra brać
O dach nad głową zabiegać
Nie warto na drogę tę
Sandałów i płaszcza zabierać
Nie trzeba wam srebra brać
O dach nad głową zabiegać
Nie warto na drogę tę
Sandałów i płaszcza zabierać
Nie trzeba wam srebra brać
O dach nad głową zabiegać
Interpretacja
Symbolika ubóstwa i prostoty
Pieśń „Nie warto na drogę tę” nawiązuje do ewangelicznej idei ubóstwa i prostoty życia, którą Jezus Chrystus przekazał swoim uczniom. Wzywa on do zrezygnowania z nadmiaru dóbr materialnych, podkreślając, że prawdziwa wartość nie znajduje się w rzeczach ziemskich, ale w duchowej misji i głoszeniu miłości. W kontekście chrześcijańskim, sandały i płaszcz to symbole zabezpieczenia i komfortu, a srebro – bogactwa. Zrezygnowanie z nich jest aktem wiary w Bożą opiekę i skupieniu się na głębszym przesłaniu.
Wersy te mogą być również interpretowane jako wezwanie do zaufania i całkowitego oddania się w ręce Boże, co jest istotą pielgrzymowania. Pielgrzymka jest metaforą życiowej drogi, na której materialne dobra są nieistotne w porównaniu z duchowym bogactwem, które zdobywa się dzięki wierze i miłości bliźniego.
Uniwersalność przesłania ewangelicznego
Refren pieśni podkreśla uniwersalność przesłania ewangelicznego, które jest aktualne w każdym czasie i miejscu. Apostołowie, jako pierwsi świadkowie wiary, głosili „po czterech stronach świata”, co symbolizuje wszechobecność i ponadczasowość nauk Chrystusa. Niezależnie od statusu społecznego czy majątku, przesłanie miłości jest dostępne dla każdego i nie wymaga materialnych ofiar.
Współczesny odbiorca może odnaleźć w tych słowach zachętę do przekraczania granic i barier, zarówno tych geograficznych, jak i wewnętrznych. Pieśń przypomina, że misja chrześcijańska nie zna ograniczeń i każdy może stać się jej uczestnikiem, niezależnie od posiadanych dóbr.
Metafora życia jako pielgrzymki
W pieśni życie przedstawione jest jako pielgrzymka – podróż, w której ostatecznym celem jest „Ojca dom”, czyli niebo. Użycie metafory żniwa w odniesieniu do życia podkreśla pracę, jaką każdy człowiek powinien wykonać w swoim życiu – zbieranie duchowych „plonów”. Żniwo jest tu symbolem końca życia ziemskiego i podsumowania dokonań duchowych.
Śpiewanie z „ufnością” w momencie śmierci pokazuje głęboką wiarę i nadzieję na zbawienie, które jest obietnicą Chrystusa dla swoich naśladowców. W tym kontekście, pielgrzymka staje się również metaforą przejścia z tego świata do wieczności, gdzie materialne dobra tracą na znaczeniu, a liczy się jedynie duchowe przygotowanie do spotkania z Bogiem.
Współczesne zastosowanie przesłania pieśni
Pieśń „Nie warto na drogę tę” może być interpretowana jako przypomnienie o konieczności odnalezienia właściwych priorytetów w życiu. W dobie konsumpcjonizmu i nadmiaru bodźców, przesłanie o prostocie i skupieniu na duchowych wartościach jest szczególnie aktualne. Minimalizm i ograniczenie przywiązania do dóbr materialnych mogą prowadzić do głębszego zrozumienia siebie i otaczającego świata.
W kontekście współczesnego społeczeństwa, pieśń może być również odebrana jako wezwanie do solidarności i dzielenia się z innymi, co jest wyrazem chrześcijańskiej miłości bliźniego. Zamiast dążyć do gromadzenia majątku, warto zwrócić uwagę na potrzeby innych i dzielić się tym, co najcenniejsze – czasem, uwagą i miłością.
