Tak idziemy tam gdzie wołasz – tekst
Uwolniłeś nas z codziennych ról,
wytyczyłeś trasę naszych stóp,
w tej łasce rodzi się niejeden cud.
Splatasz dzisiaj wicher z ogniem,
karmisz siłą dusze głodne,
ta miłość w każdym z nas zostawia ślad.
To co raz zasiane,
wciąż od nowa rośnie w chwale Twej.
Ref.
Tak idziemy tam gdzie wołasz, nie moja,
ale Twoja wola – niech się stanie-wyzwolenie,
niech się stanie-przebaczenie,
pokażemy ludziom Twoją miłość w nas.
Dodaj mi odwagi, żeby iść,
w serce włóż drogowskaz na te dni,
chce kochać świadectwem miłości być.
A tych co dają i co patrzą,
przemieniaj dalej swoją łaską,
by Kościół cały czas w nadziei kwitł.
Ref.
Tak idziemy tam gdzie wołasz, nie moja,
ale Twoja wola – niech się stanie-wyzwolenie,
niech się stanie-przebaczenie,
pokażemy ludziom Twoją miłość w nas.
To co raz zasiane,
wciąż od nowa rośnie w chwale Twej.
Ref. Tak idziemy tam gdzie wołasz, nie moja,
ale Twoja wola – niech się stanie-wyzwolenie,
niech się stanie-przebaczenie,
pokażemy ludziom Twoją miłość w nas.
Interpretacja
Wyzwolenie z codzienności i kierunek życia
Początkowe słowa pieśni „Uwolniłeś nas z codziennych ról, wytyczyłeś trasę naszych stóp” odnoszą się do doświadczenia duchowego, w którym wierzący odczuwają uwolnienie od rutyny i ograniczeń codziennego życia. W kontekście religijnym, to Bóg wyznacza drogę, którą powinni podążać, co jest metaforą dla życiowej misji lub powołania. W tej perspektywie, codzienne role, które ludzie pełnią, stają się mniej istotne wobec głębszego, duchowego celu.
Wzmianka o cudach, które rodzą się w łasce, podkreśla, że w drodze wiary zdarzają się niezwykłe wydarzenia, które mogą być postrzegane jako działanie wyższej mocy. „Splatasz dzisiaj wicher z ogniem, karmisz siłą dusze głodne” to obrazowe wyrażenie działania Bożej mocy, która jest w stanie połączyć elementy natury i duchowości, by odżywić i umocnić wewnętrznie wierzących.
Posłuszeństwo i akceptacja Bożej woli
Refren pieśni „Tak idziemy tam gdzie wołasz, nie moja, ale Twoja wola – niech się stanie” wyraża głębokie posłuszeństwo wobec Bożej woli. Jest to echo modlitwy „Ojcze nasz”, w której wierzący proszą o spełnienie woli Bożej. W kontekście pielgrzymki, jest to gotowość do podążania za Bożym wezwaniem, niezależnie od własnych pragnień i planów.
Wyrażenia „wyzwolenie” i „przebaczenie” wskazują na dwa kluczowe aspekty chrześcijańskiego przesłania. Wyzwolenie może odnosić się do uwolnienia od grzechu, strachu czy ograniczeń, natomiast przebaczenie to centralny element chrześcijańskiej etyki, który umożliwia pojednanie z Bogiem i z innymi ludźmi. W kontekście piosenki, wierzący deklarują chęć bycia narzędziem, przez które te wartości będą przekazywane światu.
Świadectwo i przemiana przez łaskę
W kolejnych wersach „Dodaj mi odwagi, żeby iść, w serce włóż drogowskaz na te dni, chce kochać świadectwem miłości być” pojawia się prośba o odwagę i wskazówki, które pomogą wierzącemu w trudnych chwilach. Te słowa odzwierciedlają potrzebę wsparcia i prowadzenia przez Boga, by móc wytrwać na wyznaczonej ścieżce i być świadkiem Bożej miłości w świecie.
Werset „A tych co dają i co patrzą, przemieniaj dalej swoją łaską, by Kościół cały czas w nadziei kwitł” odnosi się do wspólnoty wierzących, Kościoła, który ma być miejscem ciągłego wzrostu i odnowy dzięki Bożej łasce. Jest to wezwanie do przemiany zarówno tych, którzy aktywnie uczestniczą w życiu Kościoła, jak i tych, którzy są na jego obrzeżach lub po prostu obserwują jego działanie.
Wzrost i rozwój duchowy
Linijka „To co raz zasiane, wciąż od nowa rośnie w chwale Twej” podkreśla ideę ciągłego wzrostu i rozwoju duchowego. Jest to obraz siewu, który po zasianiu kiełkuje i rośnie, symbolizując rozwój wiary i dobroci w życiu wierzącego. Wzrost ten jest przypisywany chwale Bożej, co oznacza, że jest on wynikiem działania Bożej mocy i miłości.
W kontekście całej pieśni, ta fraza przypomina, że każde działanie, każdy krok na ścieżce wiary, nawet jeśli wydaje się mały lub nieistotny, może przynieść obfite owoce w przyszłości. To przesłanie zachęca do wytrwałości i wiary w to, że każdy wysiłek włożony w życie duchowe i moralne jest wartościowy i będzie kontynuowany w chwale Bożej.
