W Drogę z nami wyrusz Panie – tekst
W drogę z nami wyrusz Panie, nam nie wolno w miejscu stać,
Gdy zbłądzimy podaj rękę, gdy upadniemy pomóż wstać.
Ref.
I do serca Swego prowadź, prowadź nas.
Zabierz smutek, przywróć radość, osłabionym dodaj sił,
Byśmy innym nieść pomogli, ciężar krzyża przez ten świat.
Ref.
I do serca Swego prowadź, prowadź nas.
Poprzez piachy, ostów kolce, z nami idź do niebios bram,
Po pustyniach zabłąkanym, wody swojej chociaż daj.
Ref.
I do serca Swego prowadź, prowadź nas.
Chcemy z Tobą wybudować nowy kraj nasz, nowy świat,
W którym nie ma nienawiści, w którym każdy jest jak brat.
Ref.
I do serca Swego prowadź, prowadź nas.
Naszą wiarę mocną uczyń, by przestała się już chwiać.
Daj nam pełnię tej ufności, co przy Tobie każe trwać.
Ref.
I do serca Swego prowadź, prowadź nas.
Z mapy świata wymaż wojny, daj nam pokój zamiast zła.
Niech się miłość wokół wzbudzi, i niech już na zawsze trwa.
Ref.
I do serca Swego prowadź, prowadź nas.
Swą miłością opromieniaj, każdy krok nasz, każdy dzień.
W bliźnich pozwól dojrzeć siebie, nienawiści usuń cień.
Ref.
I do serca Swego prowadź, prowadź nas.
Gdy do Pana odejdziemy, niech nie płacze po nas nikt.
Bo my przecież z Nim być chcemy, Jego łaską wiecznie żyć.
Interpretacja
Prośba o Boże prowadzenie
Pierwsza zwrotka pieśni „W drogę z nami wyrusz Panie” wyraża głęboką świadomość potrzeby Bożego przewodnictwa w życiu człowieka. Wzywa się tutaj Boga, aby towarzyszył wędrowcom w ich życiowej podróży, która jest pełna niepewności i wyzwań. Wers „nam nie wolno w miejscu stać” podkreśla dynamikę ludzkiego istnienia i konieczność ciągłego dążenia do celu, rozwoju duchowego i moralnego. Prośba o podanie ręki w razie zabłądzenia oraz pomoc w powstaniu po upadku symbolizuje ludzką słabość i zależność od Bożej łaski.
Przemiana i wsparcie w trudnościach
W drugiej zwrotce pieśni pojawia się prośba o przemianę wewnętrzną – o usunięcie smutku i przywrócenie radości. Jest to wyraz tęsknoty za pełnią życia, którą można osiągnąć jedynie dzięki Bożej interwencji. Wzmocnienie duchowe ma na celu nie tylko własne dobro, ale również zdolność niesienia pomocy innym. Metafora „ciężar krzyża” odnosi się do życiowych trudności, które każdy człowiek jest powołany nieść, wzajemnie sobie pomagając.
Podróż przez przeszkody
Trzecia zwrotka kontynuuje motyw pielgrzymowania przez trudny teren, który jest obrazem przeciwności losu. „Piachy, ostów kolce” to metafory przeszkód i bólu, które napotykamy w życiu. Prośba o towarzyszenie Boga „do niebios bram” wskazuje na ostateczny cel podróży – życie wieczne. „Wody swojej chociaż daj” to symbol duchowego orzeźwienia i łaski, która jest niezbędna do przetrwania w „pustyniach” codzienności.
Wizja świata bez nienawiści
Czwarta zwrotka prezentuje marzenie o utopijnym świecie, w którym panuje braterstwo i miłość. Jest to wizja świata, w którym ludzkie działania są zgodne z Bożymi przykazaniami miłości bliźniego. „Nowy kraj nasz, nowy świat” to ideał, do którego warto dążyć, mimo że jego pełne urzeczywistnienie jest możliwe jedynie z Bożą pomocą. Jest to również wezwanie do działania, do budowania lepszego świata tu i teraz.
Wzmocnienie wiary i ufności
Piąta zwrotka dotyka kwestii wiary, która w życiu wierzącego powinna być stabilna i niezachwiana. Prośba o mocną wiarę i pełnię ufności wskazuje na potrzebę głębokiego zaufania Bogu, nawet w obliczu trudności. „By przestała się już chwiać” to wyraz pragnienia niezłomności i pewności w wierze, co jest fundamentem dla trwałego życia duchowego.
Pokój zamiast konfliktów
Szósta zwrotka pieśni porusza temat pokoju na świecie, który jest przeciwieństwem wojen i zła. Prośba o wymazanie wojen z „mapy świata” to apel o zakończenie wszelkich konfliktów i niesprawiedliwości. „Daj nam pokój zamiast zła” to wezwanie do Bożej interwencji w sprawy ludzkości, aby zapanowała harmonia i miłość, które mają trwać wiecznie.
Świadomość Bożej obecności w codzienności
Siódma zwrotka koncentruje się na codziennym doświadczaniu Bożej miłości i obecności. Prośba o opromienianie każdego kroku i dnia miłością Bożą to wyraz pragnienia ciągłego odczuwania Bożej bliskości. „W bliźnich pozwól dojrzeć siebie” to wezwanie do rozpoznawania Bożej obecności w innych ludziach, co jest fundamentem chrześcijańskiej etyki miłości bliźniego.
Nadzieja na życie wieczne
Ostatnia zwrotka pieśni dotyka kwestii śmierci i nadziei na życie wieczne. „Gdy do Pana odejdziemy” to wyraz świadomości, że doczesne życie jest tylko etapem w drodze do wieczności. „Niech nie płacze po nas nikt” to wyraz pragnienia, aby śmierć była postrzegana jako wejście w pełnię życia z Bogiem, a nie jako powód do żalu. „Jego łaską wiecznie żyć” to wyraz głębokiej wiary w obietnicę życia wiecznego, które jest darem Bożej łaski.
