Mądrości która z ust Bożych wypływasz – tekst
Mądrości, która z ust Bożych wypływasz
Wszystko urządzasz, zewsząd cel dobywasz
Przybądź i naucz nas dróg roztropności
Wieczna mądrości!
O, Adonai! Wodzu Izraela,
coś go wybawił z rąk nieprzyjaciela,
przybądź upadłym pod ciężkim brzemieniem,
z silnym ramieniem!
Korzeniu Jesse! Tyś chorągwią ludów,
zamilkną ludy na widok Twych cudów,
przybądź i pośpiesz, u żal się złej doli,
wybaw z niewoli!
Kluczu Dawidów! Izraela Boże,
co Ty otworzysz, nikt zamknąć nie może!
Przybądź, a wywiedź mocą Twej prawicy
więźniów z ciemnicy!
O, wschodzie ranny! Światło wiekuiste,
sprawiedliwości słońce promieniste,
przybądź i oświeć w ciemnościach siedzące,
nędznych tysiące!
Królu narodów! Tyś ich upragnieniem,
Tyś jest węgielnym jedności kamieniem,
przybądź, niech człowiek przez Ciebie stworzony,
będzie zbawiony!
Emanuelu! Królu Prawodawco,
oczekiwanie narodów i Zbawco,
przybądź i nasze wysłuchaj wołanie,
Boże, nasz Panie!
Interpretacja
Mądrość jako Boży dar i przewodnik
Pierwsza zwrotka pieśni adwentowej „Mądrości, która z ust Bożych wypływasz” odnosi się do mądrości jako boskiego daru, który jest fundamentem porządku świata. Mądrość wypływająca z ust Bożych jest personifikacją Bożej woli i planu dla stworzenia. W kontekście adwentu, okresu oczekiwania na przyjście Chrystusa, mądrość staje się przewodnikiem wiernych w dążeniu do duchowego przygotowania się na to wydarzenie. Prośba o nauczenie dróg roztropności podkreśla potrzebę duchowego oświecenia i pragnienie życia zgodnie z Bożymi przykazaniami.
Ważnym aspektem tej zwrotki jest zwrócenie uwagi na uniwersalność mądrości Bożej, która urządza wszystko i znajduje cel w każdym zakątku stworzenia. To przypomnienie, że mądrość nie jest tylko abstrakcyjnym pojęciem, ale czymś, co ma realny wpływ na życie każdego człowieka. Adwent jest czasem, w którym wierni są zachęcani do głębszej refleksji nad swoim życiem i do szukania w Bożej mądrości wsparcia w podejmowaniu właściwych decyzji.
Adonai jako wybawca i przewodnik
W drugiej zwrotce pieśni, „O, Adonai! Wodzu Izraela”, mamy do czynienia z bezpośrednim odwołaniem do Boga jako wybawcy Izraela. Adonai, co oznacza „Panie”, to tytuł używany w odniesieniu do Boga w Starym Testamencie. Przywołanie obrazu Boga jako wodza, który wybawia swój lud z opresji, jest silnym motywem adwentowym, podkreślającym oczekiwanie na ostateczne wyzwolenie, które ma nadejść z narodzeniem Mesjasza.
Wyrażenie „przybądź upadłym pod ciężkim brzemieniem” jest wezwaniem do Boga, aby przyszedł z pomocą tym, którzy cierpią i są obciążeni trudnościami życia. W kontekście adwentu, to również prośba o duchowe odnowienie i nadzieję na lepszą przyszłość, którą ma przynieść przyjście Chrystusa. Wierni są zachęcani do zaufania, że Bóg, który był przewodnikiem i wybawcą w przeszłości, będzie kontynuował swoje dzieło wybawcze w ich własnych życiach.
Korzeń Jesse jako symbol nadziei
Trzecia zwrotka, „Korzeniu Jesse! Tyś chorągwią ludów”, nawiązuje do proroctwa Izajasza, które mówi o Mesjaszu wychodzącym z rodu Jessego, ojca króla Dawida. Korzeń Jesse symbolizuje nadzieję na przyjście obiecanego Zbawiciela, który ma zjednoczyć narody i być znakiem Bożej obecności wśród ludzi. W adwencie, ten motyw jest przypomnieniem o oczekiwaniu na spełnienie obietnic Bożych i na przyjście tego, który ma przynieść pokój i sprawiedliwość.
Wyrażenie „przybądź i pośpiesz, u żal się złej doli” jest błaganiem o szybkie przyjście Mesjasza, który ma zakończyć cierpienie i niesprawiedliwość świata. W tym kontekście, Korzeń Jesse staje się symbolem nadziei, która nie pozwala wiernym ulec rozpaczy, nawet w obliczu największych trudności. Jest to przypomnienie, że Bóg ma plan dla każdego człowieka i dla całego świata, plan, który ostatecznie prowadzi do zbawienia.
Klucz Dawidów jako symbol władzy i wyzwolenia
Czwarta zwrotka, „Kluczu Dawidów! Izraela Boże”, odwołuje się do władzy i autorytetu, które są przypisywane Mesjaszowi jako potomkowi króla Dawida. Klucz jest metaforą władzy do otwierania i zamykania, co w kontekście biblijnym oznacza zarówno władzę duchową, jak i temporalną. Prośba o przyjście i wyzwolenie więźniów z ciemnicy jest obrazem wyzwolenia z grzechu i śmierci, które ma przynieść przyjście Chrystusa.
Podkreślenie, że „co Ty otworzysz, nikt zamknąć nie może” wskazuje na nieodwołalność i ostateczność Bożego działania. W adwencie, wierni są zaproszeni do refleksji nad własnym życiem i do rozpoznania tych obszarów, które wymagają Bożego wyzwolenia i uzdrowienia. Klucz Dawidów jest przypomnieniem, że Bóg ma moc przemienić każdą sytuację i że Jego plany są niezawodne.
O wschodzie ranny jako źródło światła i sprawiedliwości
Piąta zwrotka, „O, wschodzie ranny! Światło wiekuiste”, wprowadza motyw światła jako symbolu Chrystusa, który jest „światłem na oświecenie pogan” (Łk 2,32). Światło wiekuiste jest przeciwieństwem ciemności grzechu i ignorancji, a jego przyjście oznacza nadzieję na nowy dzień i nowe życie. Sprawiedliwości słońce promieniste to obraz Chrystusa jako sprawiedliwego sędziego, który przychodzi, aby przywrócić porządek i harmonię w świecie.
Prośba „przybądź i oświeć w ciemnościach siedzące” jest wyrazem tęsknoty za duchowym oświeceniem i wyzwoleniem z niewiedzy. W adwencie, ta zwrotka zachęca wiernych do otwarcia się na Boże światło, które może przemienić ich życie i dać im siłę do pokonywania trudności. Jest to również przypomnienie, że każdy człowiek jest powołany do bycia światłem dla innych, niosącym nadzieję i miłość.
Królu narodów jako fundament jedności
Szósta zwrotka, „Królu narodów! Tyś ich upragnieniem”, mówi o Chrystusie jako o tym, który jest oczekiwany przez wszystkie narody i który jest fundamentem ich jedności. Tytuł Króla narodów podkreśla uniwersalność misji Chrystusa, który nie jest związany z jednym narodem czy kulturą, ale jest Zbawicielem dla całej ludzkości. Węgielny kamień jedności to obraz, który przypomina o roli Chrystusa jako fundamentu Kościoła i całego stworzenia.
Prośba „przybądź, niech człowiek przez Ciebie stworzony, będzie zbawiony” jest wyrazem wiary w to, że zbawienie jest dostępne dla każdego, kto przyjmie Chrystusa jako swojego Pana i Zbawiciela. W adwencie, ta zwrotka przypomina, że ostatecznym celem Bożego planu jest zbawienie każdego człowieka i że każdy jest zaproszony do uczestnictwa w tej tajemnicy. Jest to również zachęta do pracy nad budowaniem jedności i pokoju między ludźmi, co jest jednym z aspektów Królestwa Bożego.
Emanuel jako spełnienie oczekiwań
Ostatnia zwrotka, „Emanuelu! Królu Prawodawco”, nawiązuje do imienia Emanuel, które znaczy „Bóg z nami” i jest jednym z tytułów przypisywanych Mesjaszowi. Tytuł ten podkreśla bliskość Boga do człowieka, a w kontekście adwentu, jest przypomnieniem o oczekiwanym przyjściu Boga w ludzkiej postaci. Król Prawodawca to odniesienie do Chrystusa jako do tego, który przynosi nowe prawo miłości i łaski, zastępując stare prawo litery.
Prośba „przybądź i nasze wysłuchaj wołanie” jest wyrazem zaufania do Boga, który jest bliski i który zna potrzeby swoich dzieci. W adwencie, wierni są zachęcani do głębokiej modlitwy i do wyrażania swoich pragnień przed Bogiem, wierząc, że On jest gotów wysłuchać i odpowiedzieć na ich wołanie. Emanuel jako spełnienie oczekiwań narodów jest przypomnieniem, że Bóg jest wierny swoim obietnicom i że Jego przyjście jest źródłem radości i nadziei dla całego świata.
