Kolęda dla nieobecnych – tekst
A nadzieja znów wstąpi w nas.
Nieobecnych pojawią się cienie.
Uwierzymy kolejny raz,
W jeszcze jedno Boże Narodzenie.
I choć przygasł świąteczny gwar,
Bo zabrakło znów czyjegoś głosu,
Przyjdź tu do nas i z nami trwaj,
Wbrew tak zwanej ironii losu.
Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat,
Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole.
Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas,
I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole.
Daj nam wiarę, że to ma sens.
Że nie trzeba żałować przyjaciół.
Że gdziekolwiek są – dobrze im jest,
Bo są z nami choć w innej postaci.
I przekonaj, że tak ma być,
Że po głosach tych wciąż drży powietrze.
Że odeszli po to by żyć,
I tym razem będą żyć wiecznie
Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat,
Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole.
Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas,
I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole.
A nadzieja znów wstąpi w nas.
Nieobecnych pojawią się cienie.
Uwierzymy kolejny raz,
W jeszcze jedno Boże Narodzenie.
I choć przygasł świąteczny gwar,
Bo zabrakło znów czyjegoś głosu,
Przyjdź tu do nas i z nami trwaj,
Wbrew tak zwanej ironii losu.
Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat,
Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole.
Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas,
I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole.
Interpretacja
Znaczenie nadziei i obecności nieobecnych
Pieśń „Kolęda dla nieobecnych” porusza temat utraty bliskich i próby odnalezienia pocieszenia w świątecznej atmosferze. Nadzieja, która „znów wstąpi w nas”, jest kluczowym elementem, który pozwala na przeżywanie Bożego Narodzenia mimo bólu i pustki. Nieobecność bliskich jest odczuwalna, jednak ich „cienie” pojawiają się symbolicznie, przynosząc uczucie ich duchowej obecności. Utwór sugeruje, że wiarę w obecność tych, którzy odeszli, można odnaleźć w tradycji i wspólnym świętowaniu.
Wers „Uwierzymy kolejny raz, W jeszcze jedno Boże Narodzenie” podkreśla cykliczność świąt i możliwość odnawiania wiary w każdym roku. Świąteczny gwar, choć przygasły, nie znika całkowicie, a zaproszenie do wspólnego trwania „wbrew tak zwanej ironii losu” jest wyrazem determinacji, by nie poddawać się smutkowi i trudnościom, które niesie życie.
Symbolika pustych miejsc przy stole
Puste miejsca przy stole są silnym symbolem straty i nieobecności bliskich. W pieśni pojawia się prośba o przyjście na świat, które ma na celu „wyrównać rachunki strat”. Jest to wyrazem tęsknoty za tym, co utracone, oraz pragnieniem wypełnienia pustki, która pozostała po stracie. Puste miejsce przy stole jest również przypomnieniem o tym, że święta są czasem wspólnoty i dzielenia się z innymi.
Z drugiej strony, pieśń niesie też przesłanie o możliwości odnalezienia radości mimo straty. „Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas” to apel o zachowanie w sobie dziecięcej radości i zdolności do przeżywania świąt z niewinnością i entuzjazmem, pomimo świadomości życiowych trudności i nieodwracalności niektórych strat.
Wiara i pocieszenie w obliczu straty
Pieśń przekazuje wiadomość, że wiara może być źródłem pocieszenia dla tych, którzy żałują swoich przyjaciół. „Daj nam wiarę, że to ma sens” to prośba o siłę do znalezienia sensu w doświadczeniu straty. Utwierdzenie w przekonaniu, że bliscy „dobrze im jest”, nawet jeśli są „w innej postaci”, pomaga w procesie żałoby i akceptacji nieodwracalności śmierci.
Przekonanie, że „po głosach tych wciąż drży powietrze” i że „odeszli po to by żyć”, sugeruje, że pamięć o zmarłych i ich wpływ na życie tych, którzy pozostali, są nieustające. Życie wieczne jest tu przedstawione jako kontynuacja istnienia w innej, metafizycznej formie, co ma być źródłem pocieszenia i nadziei dla żyjących.
Podtrzymanie tradycji i wspólnoty
W pieśni „Kolęda dla nieobecnych” pojawia się motyw podtrzymania tradycji i wartości wspólnotowych jako sposobu na radzenie sobie z nieobecnością bliskich. Boże Narodzenie jako święto, które co roku jednoczy ludzi, staje się okazją do wspólnego przeżywania, nawet w obliczu osobistych strat. Utrzymywanie tradycji świątecznych jest formą czczenia pamięci tych, którzy odeszli, a jednocześnie pozwala na zachowanie poczucia ciągłości i przynależności do wspólnoty.
Prośba o to, by „przyjść tu do nas i z nami trwaj” jest wyrazem potrzeby bliskości i wsparcia. Wspólne świętowanie, śpiewanie kolęd i dzielenie się opłatkiem są praktykami, które wzmacniają więzi międzyludzkie i pomagają przetrwać trudne momenty. Wspólnota staje się w ten sposób miejscem, w którym można znaleźć ukojenie i odnaleźć sens w świętowaniu, mimo odczuwanej straty.
Kolęda dla nieobecnych – tłumaczenie na angielski
And hope will rise within us once more.
Shadows of the absent will appear.
We’ll believe, once again, for sure,
In yet another Christmas, so dear.
And though the festive noise has dimmed,
For someone’s voice is missing again,
Come to us, stay with us, undimmed,
Despite what’s called the irony of fate, amen.
Come into the world, to balance the ledger of loss,
To fill the empty seat at our table’s side.
Let us rejoice once more in the child within us,
And forget the empty places where loneliness abides.
Give us faith that it all makes sense.
That there’s no need to mourn for friends.
That wherever they are, they’re at peace,
For they’re with us, in a different guise, at least.
And convince us that it should be so,
That the air still trembles with their voices’ trace.
That they left to live, this we know,
And this time, they will live in eternal grace.
Come into the world, to balance the ledger of loss,
To fill the empty seat at our table’s side.
Let us rejoice once more in the child within us,
And forget the empty places where loneliness abides.
And hope will rise within us once more.
Shadows of the absent will appear.
We’ll believe, once again, for sure,
In yet another Christmas, so dear.
And though the festive noise has dimmed,
For someone’s voice is missing again,
Come to us, stay with us, undimmed,
Despite what’s called the irony of fate, amen.
Come into the world, to balance the ledger of loss,
To fill the empty seat at our table’s side.
Let us rejoice once more in the child within us,
And forget the empty places where loneliness abides.
