Boleściwa Matka stała – tekst
Boleściwa Matka stała
Obok Krzyża we łzach cała,
Gdy na Krzyżu wisiał Syn.
Mój Synu najdroższy, Synu Jedyny,
Czemu niewdzięczni zawiesili Cię na drzewie Krzyża?
Czemu przyjąłeś cierniową koronę?
Ty, co uzdrawiałeś chorych, a umarłym przywracałeś życie?
Boleściwa Matka stała
Obok Krzyża we łzach cała,
Gdy na Krzyżu wisiał Syn.
O niewdzięczni swemu Stwórcy!
On karmił was manną na pustyni,
Wprowadziła was do ziemi obiecanej,
A ty niegodny narodzie zaparłeś się Chrystusa.
Boleściwa Matka stała
Obok Krzyża we łzach cała,
Gdy na Krzyżu wisiał Syn.
Dlaczego umierasz na Krzyżu, mój Boże!
Słońce straciło swe światło.
Ociemniały me oczy, gdy widzę Twą śmierć bolesną
I nie mogę Ci przyjść z pomocą.
Boleściwa Matka stała
Obok Krzyża we łzach cała,
Gdy na Krzyżu wisiał Syn.
O Krzyżu święty, błogosławione drzewo,
Wielka jest twoja chwała,
Wielka twa łaska, moc i potęga.
Na tobie Bóg i Stwórca wisi jak złoczyńca.
Boleściwa Matka stała
Obok Krzyża we łzach cała,
Gdy na Krzyżu wisiał Syn.
Mój Synu wielbię Twe miłosierdzie i męstwo,
Włócznię, rany, trzcinę, gwoździe.
Tyś mą nadzieja i obroną.
Twa śmierć stała się życiem dla całego świata.
Boleściwa Matka stała
Obok Krzyża we łzach cała,
Gdy na Krzyżu wisiał Syn.
Zmiłuj się nade mną osieroconą Matką,
Zmiłuj się nad opuszczoną Maryją.
Oto miecz przeszywa me serce.
Powstań prędko jak mi zapowiedziałeś.
Interpretacja
Symbolika Matki Bolesnej i jej obecność przy Krzyżu
W pieśni „Boleściwa Matka stała” centralnym motywem jest postać Matki Bolesnej, Maryi, która stoi przy krzyżu, na którym umiera jej Syn. To obraz pełen bólu i cierpienia, który od wieków poruszał wierzących i był inspiracją dla sztuki chrześcijańskiej. Maryja, choć pogrążona w smutku, pozostaje obok Jezusa do końca, co podkreśla jej niezachwianą wiarę i miłość macierzyńską. Stając przy krzyżu, Maryja staje się symbolem cierpienia wszystkich matek, które doświadczają bólu z powodu tragedii swoich dzieci. Jest także wzorem wytrwałości i oddania, nawet w obliczu największego bólu.
Obraz Matki Bolesnej przy krzyżu jest również wyrazem głębokiej relacji między Maryją a Jezusem. Maryja, która przyjęła posłannictwo bycia Matką Zbawiciela, towarzyszy mu w drodze krzyżowej, dzieląc z nim cierpienie. Ta scena jest jednocześnie przypomnieniem o uniwersalnym wymiarze cierpienia i odkupienia, które są kluczowymi elementami chrześcijańskiej teologii.
Wymowa i znaczenie pytań retorycznych
W pieśni pojawiają się pytania retoryczne, które wyrażają ból i niedowierzanie Maryi wobec tego, co spotkało jej Syna. „Czemu niewdzięczni zawiesili Cię na drzewie Krzyża? Czemu przyjąłeś cierniową koronę?” – te pytania podkreślają niewinność Jezusa i okrucieństwo ludzi, którzy go skazali. Pytania te mają na celu wzbudzenie refleksji nad niesprawiedliwością, jaką spotkał Jezus, będący bezgrzesznym i pełnym miłości.
Pytania retoryczne są także wyrazem głębokiej wiary i zaufania Maryi do Bożego planu. Mimo bólu i niezrozumienia, Maryja wierzy, że śmierć Jezusa ma głębszy sens. Pytania te mogą być również interpretowane jako wyraz poszukiwania odpowiedzi na tajemnicę cierpienia i odkupienia, które są nieodłącznymi elementami ludzkiej egzystencji i chrześcijańskiego zbawienia.
Zdrada i niewdzięczność ludzka w kontraście do Bożej miłości
Pieśń porusza temat zdrady i niewdzięczności ludzkości wobec Boga. „O niewdzięczni swemu Stwórcy! On karmił was manną na pustyni, Wprowadziła was do ziemi obiecanej, A ty niegodny narodzie zaparłeś się Chrystusa” – te słowa odnoszą się do historycznego kontekstu narodu wybranego, który doświadczył Bożej opieki, ale wielokrotnie odwracał się od Niego. W pieśni ta zdrada staje się uniwersalnym symbolem ludzkiej niewdzięczności i zapomnienia o dobrociach, jakie Bóg ofiaruje swoim dzieciom.
W kontraście do ludzkiej niewdzięczności, pieśń podkreśla Bożą miłość i poświęcenie. Jezus, mimo że został odrzucony, nadal okazuje miłość, umierając na krzyżu. Ta miłość jest przedstawiona jako najwyższa ofiara, która ma moc przemienić nawet największe ludzkie zło w nadzieję i zbawienie. Pieśń przypomina, że ostatecznym celem cierpienia Jezusa jest darowanie życia i miłosierdzie dla całego świata.
Uniwersalny wymiar cierpienia i odkupienia
W pieśni „Boleściwa Matka stała” cierpienie Maryi i Jezusa jest przedstawione jako uniwersalne doświadczenie, które dotyka każdego człowieka. „Dlaczego umierasz na Krzyżu, mój Boże! Słońce straciło swe światło. Ociemniały me oczy, gdy widzę Twą śmierć bolesną” – te słowa wyrażają ogrom tragedii, która dotknęła nie tylko Maryję, ale cały świat. Cierpienie staje się tutaj symbolem wspólnego losu ludzkości, który łączy wszystkich w doświadczeniu bólu i poszukiwaniu nadziei.
Scena śmierci Jezusa na krzyżu i obecność przy nim Matki Bolesnej jest również przypomnieniem o chrześcijańskiej doktrynie odkupienia. Śmierć Chrystusa jest przedstawiona jako droga do nowego życia, do zmartwychwstania, które jest obietnicą dla wszystkich wierzących. Pieśń podkreśla, że przez cierpienie i śmierć Jezusa, ludzkość otrzymuje szansę na zbawienie i wieczne życie.
Zakończenie jako wyraz nadziei i wiary
Ostatnie strofy pieśni przynoszą zmianę tonu z bólu i smutku na nadzieję i wiarę. „Mój Synu wielbię Twe miłosierdzie i męstwo, Włócznię, rany, trzcinę, gwoździe. Tyś mą nadzieja i obroną. Twa śmierć stała się życiem dla całego świata” – te słowa Maryi wyrażają głęboką wiarę w sens cierpienia Jezusa i w jego zbawczą moc. Wielbienie męstwa i miłosierdzia Syna jest wyrazem przekonania, że śmierć na krzyżu nie jest końcem, ale początkiem nowego życia.
Prośba Maryi o zmiłowanie nad nią jako osieroconą matką i o spełnienie obietnicy zmartwychwstania jest wyrazem ludzkiej tęsknoty za pocieszeniem i nadzieją. Pieśń kończy się akcentem wiary w Boże miłosierdzie i w obietnicę życia wiecznego, co jest kluczowym przesłaniem dla wszystkich wierzących. W ten sposób pieśń, choć pełna bólu, staje się także hymnem nadziei i wiary w ostateczne zwycięstwo dobra nad złem.