Ciebie, Boga Rodzico, chwalemy – tekst
iebie, Boga Rodzico, chwalemy; Ciebie, niepokalanie poczętą w loretańskim domku poczętą,
wyznawamy; Ciebie, wiecznego Ojca Córkę, wszystka ziemia w Lorecie weneruje;
Tobie wszyscy aniołowie, Tobie nieba i wszystkie anielskie mocarstwa,
Tobie cherubinowie i serafini bezprzestannym głosem wyśpiewują.
Święta, święta MARYJA, Matko Boża i Panna, pełne są niebiosa i ziemia chwały majestatu Twego.
Ciebie chwalebny chór apostołów, ciebie proroków, męczenników uwielbione wojsko,
Ciebie po wszystkim świecie wojujący ogłasza Kościół święty.
Matko Boga, Syna wcielonego, w Lorecie, Tyś dla zbawienia człowieka wygnanego,
w loretańskim domku poczęła Syna Bożego. Tyś sobie obrała mieszkanie w Lorecie,
gdzie nad wszystkie miejsca cudami jaśniejesz. Twój dom ojczysty z Nazaretu do Dalmacyi,
potym Loretu, anielskimi rękoma przeniesiony.
Twój Loret zamkiem grzeszników,
opoką niedobytą od gniewu Bożego. Tam stolica łask Twoich za Rzymem,
tak skarbnica odpustów i morze miłosierdzia. Tam się gromadzą tysiące ubogich,
tam peregrynują książęce i sanatorskie stany. Tam raj wygnańcom ziemskim,
tam niebo żyjącym, swoboda utrapionym.
Tam wszelkie choroby i biedy,
szczęśliwie swój koniec odbierają. Nie masz nad Loret miejsca cudowniejszego,
nie masz wspanialszego i łaskawszego. Ty, Pani święta,
loretańska Panno, bezprzestannie błagasz Boga zagniewanego.
Przez cię zwalczone piekielne mocy, otworzone jest wiernym Królestwo niebieskie.
Ty z Synem Twoim siedzisz przy prawicy Ojca przedwiecznego.
Brońże lud Twój, Pani loretańska, i błogosław dziedzicznym poddanym Twoim.
A rządź nami i podźwignij nas, najmocniejsza Pani.
Zmiłuj się, litościwa Panno, nad nami, zmiłuj się nad nami.
Niech będzie miłosierdzie Twoje z nami, bo w Tobie nadzieję pokładamy.
W Tobie, Matko Boża, ufamy, brońże nas teraz i na wieki.
BOŻE, któryś błogosławionej MARYI Panny domek przez wcielonego słowa tajemnicę miłosiernie poświęcił i tenżeś na łonie Kościoła Twego przedziwnie ulokował, daj abyśmy odłączeni od przybytków grzesznych, stali się godni mieszkańcy domu świętego Twojego przez Pana naszego.
Interpretacja
Znaczenie tytułu i wezwania do Maryi
Pieśń „Ciebie, Boga Rodzico, chwalemy” rozpoczyna się od bezpośredniego wezwania do Maryi, Matki Jezusa Chrystusa, która w tradycji chrześcijańskiej jest nazywana Rodzicą Boga. Tytuł ten podkreśla jedną z najważniejszych ról Maryi w teologii katolickiej – jest Ona tą, która dała życie Jezusowi, będącemu w wierzeniach chrześcijańskich Bogiem wcielonym. Wezwanie to jest wyrazem czci i szacunku, jakim wierni otaczają Maryję, uznając jej wyjątkową pozycję w historii zbawienia.
Użycie słowa „chwalemy” wskazuje na akt liturgiczny, który ma miejsce w kontekście modlitwy i kultu maryjnego. Jest to wyraz uznania dla Maryi nie tylko jako Matki Boga, ale także za jej czystość i świętość, które są wzorem dla wiernych. W pieśni tej Maryja jest przedstawiana jako pośredniczka między Bogiem a ludźmi, co jest częstym motywem w katolickiej pobożności maryjnej.
Wizerunek Maryi w pieśni
W pieśni „Ciebie, Boga Rodzico, chwalemy” Maryja jest ukazana jako postać o wielu tytułach i atrybutach. Jest „wiecznego Ojca Córką”, co podkreśla jej boskie pochodzenie i wyjątkową relację z Bogiem Ojcem. Z kolei określenie „niepokalanie poczętą” odnosi się do dogmatu o Niepokalanym Poczęciu, który głosi, że Maryja została poczęta bez grzechu pierworodnego, co czyni ją wyjątkową wśród ludzi.
W tekście pieśni Maryja jest również wychwalana przez „wszystka ziemia” oraz przez niebiańskie istoty, takie jak aniołowie, cherubiny i serafiny. To podkreśla jej uniwersalne znaczenie dla całego stworzenia oraz jej rolę jako Królowej Niebios, która jest czczona w niebie i na ziemi. W ten sposób pieśń podkreśla transcendentalny wymiar postaci Maryi, która łączy w sobie cechy ludzkie i boskie.
Symbolika loretańskiego domku
Loretański domek, o którym mowa w pieśni, odnosi się do legendy o przeniesieniu domu Maryi z Nazaretu do Loreto we Włoszech przez aniołów. Jest to miejsce kultu maryjnego, które wiąże się z tajemnicą Wcielenia – to właśnie w tym domu według tradycji miał zwiastować anioł Gabriel Maryi, że zostanie Matką Syna Bożego. Loretański domek staje się więc symbolem Bożej obecności i działania w historii ludzkości, a także miejscem, gdzie wierni mogą doświadczyć szczególnej bliskości z Maryją.
W pieśni loretański domek jest opisywany jako „zamek grzeszników” i „opoka niedobytą od gniewu Bożego”, co sugeruje, że jest to przestrzeń ochrony i schronienia dla tych, którzy szukają miłosierdzia i przebaczenia. Maryja, jako mieszkańca tego domu, jest przedstawiona jako orędowniczka i pośredniczka łask, co ma odzwierciedlenie w licznych cudach i łaskach, jakie według wierzeń wierni otrzymują w Loreto.
Maryja jako pośredniczka i orędowniczka
W pieśni „Ciebie, Boga Rodzico, chwalemy” Maryja jest przedstawiona jako pośredniczka między Bogiem a ludźmi, która „bezprzestannie błaga Boga zagniewanego”. To wizerunek Maryi jako orędowniczki, która wstawia się za grzesznikami i prosi o miłosierdzie dla ludzkości. Jest to motyw często spotykany w modlitwach i pieśniach maryjnych, gdzie Maryja jest uważana za tę, która może skutecznie wstawić się u Boga za swoimi czcicielami.
W tekście pieśni podkreślona jest również rola Maryi jako zwyciężczyni nad „piekielnymi mocami” oraz jako ta, przez którą „otworzone jest wiernym Królestwo niebieskie”. To odniesienie do wierzeń o Maryi jako współuczestniczce w dziele zbawienia, która przez swoje posłuszeństwo Bogu i współpracę z Jezusem przyczynia się do otwarcia drogi do zbawienia dla ludzi.
Prośba o opiekę i wstawiennictwo Maryi
W końcowej części pieśni wierni zwracają się do Maryi z prośbą o opiekę i wstawiennictwo. Słowa „brońże lud Twój” i „błogosław dziedzicznym poddanym Twoim” są wyrazem ufności w jej matczyną troskę i ochronę. Wierni proszą Maryję, aby rządziła nimi i podnosiła ich duchowo, co jest wyrazem pragnienia bycia prowadzonym przez nią na drogach życia duchowego.
Prośba o miłosierdzie i litość „nad nami” jest wyrazem świadomości ludzkiej słabości i potrzeby Bożego współczucia, którego Maryja jest pośredniczką. Wierni wyrażają nadzieję, że przez Jej wstawiennictwo doświadczą Bożego miłosierdzia i będą chronieni w trudnych chwilach życia. To wyraz głębokiej wiary w moc modlitwy i wstawiennictwa Maryi.
Zakończenie w kontekście liturgicznym
Zakończenie pieśni stanowi modlitwa skierowana do Boga z prośbą, aby wierni byli godnymi mieszkańcami „domu świętego Twojego”, co jest odniesieniem do Kościoła jako wspólnoty wierzących. Prośba ta jest wyrazem pragnienia odłączenia się od „przybytków grzesznych” i życia w zgodzie z Bożymi przykazaniami. Jest to również wezwanie do duchowej przemiany i dążenia do świętości, która jest możliwa dzięki łasce Bożej i wstawiennictwu Maryi.
Modlitwa ta podkreśla rolę Kościoła jako miejsca, gdzie wierni mogą wzrastać w wierze i świętości. Jest to również przypomnienie o centralnym miejscu tajemnicy Wcielenia w chrześcijaństwie, która jest fundamentem wiary i źródłem nadziei na zbawienie. Pieśń kończy się więc akcentem teologicznym, który łączy kult maryjny z głębszym zrozumieniem tajemnicy wiary chrześcijańskiej.
