Chwal Syjonie – tekst
Chwal, Syjonie, Zbawiciela,
Chwal hymnami wśród wesela
Wodza i Pasterza rzesz!
Ile zdołasz, sław Go śmiało,
Bo przewyższa wszystko chwałą,
Co wyśpiewać pieśnią chcesz!
Chwały przedmiot nad podziwy,
Chleb ~żyjących pokarm żywy,
Dzisiaj się przedkłada nam!
Chleb ten za wieczerzy stołem
Chrystus, łamiąc z braćmi społem,
Iście dał Dwunastom Sam!
Z pełnej piersi wdzięczne pienia,
Hołd radosny uwielbienia,
Nieśmy Władcy dusz i ciał!
Uroczysty dzień się święci,
Co przekazać ma pamięci,
Jak się Stół ten prawem stał!
W uczcie tej Król nowy dawa,
Nowy stół nowego prawa,
„Faze” znosząc przyjściem Swem!
Stare wieki ~ nowa era,
Cień ~ rozprasza prawda szczera,
Pierzcha noc przed jasnym dniem!
Co Pan czynił przy Wieczerzy,
Wskazał, że i nam należy
Spełniać dla pamięci Nań!
Pouczeni tą ustawą,
Chleb i wino na bezkrwawą
Odkupienia święcim dań!
Dogmat dan jest do wierzenia,
Że się w Ciało chleb przemienia,
Wino zaś w Najświętszą Krew!
Gdzie zmysł darmo dojść się stara,
Serca żywa krzepi wiara,
Porządkowi rzeczy wbrew!
Pod odmiennych szat figurą
W znakach różny, nie naturą,
Kryje się tajemnic dziw!
Ciało ~ strawą, Krew ~ napojem,
W obu znakach, z Bóstwem Swojem
Chrystus cały mieszka ~ żyw!
Przez biorących nie łamany,
Nie pokruszon, bez odmiany
Cały jest w tej uczcie bran!
Bierze jeden, tysiąc bierze,
Ten, jak tamci, w równej mierze,
Wzięty zaś nie ginie Pan!
Źli i dobrzy w jednym czasie
Biorą z różnym skutkiem dla się:
Życie tu ~ zagłada tam!
Złym śmierć niesie, dobrym życie,
Patrz, jak w skutkach rozmaicie
Czyn ujawnia się ten sam!
Kiedy łamie się osłona,
Nie wątp, lecz wierz z głębi łona
że toż kryje ukruszona,
Cząstka, co i całość wprzód!
Rzecz się sama nie rozrywa,
Znaku łamią się ogniwa,
Przez co stan i postać żywa
Znaczonego nie zna szkód.
Oto chleb Aniołów drogi,
Dan spieszącym w niebios progi,
Iście synów chleb przebłogi,
Miotać go nie można psom!
Przez figury zjawion wierze,
W Izaaka lśni ofierze,
I w Baranku, co śmierć bierze,
W mannie ojcom danej w dom.
Dusz pasterzu, prawy Chlebie,
Dobry Jezu, prosim Ciebie,
Ty nas paś i broń w potrzebie,
Ty nam dobra okaż w niebie,
W kraj żyjących wprowadź nas!
Moc Twa, Panie, wszystko zdoła:
Ty nas karmisz z Twego stoła,
Tam gdzie uczta trwa wesoła,
W gronie niebian nasze czoła
Zwieńcz koroną Swą bez skaz!
Interpretacja
Znaczenie Syjonu w kontekście pieśni
Syjon w tradycji chrześcijańskiej jest symbolem niebiańskiej Jerozolimy, miejsca obecności Bożej i ostatecznego zbawienia. W pieśni „Chwal, Syjonie, Zbawiciela” Syjon jest wezwany do chwały i uwielbienia Boga, co podkreśla jego rolę jako reprezentanta wspólnoty wierzących. Wzywanie Syjonu do chwalenia Zbawiciela jest zaproszeniem dla całego Kościoła, który jest duchowym Syjonem, do wspólnego wyrażania wdzięczności i uwielbienia za dzieło zbawienia dokonane przez Chrystusa.
Pieśń ta, będąca częścią liturgii katolickiej, szczególnie w kontekście Eucharystii, podkreśla znaczenie wspólnotowego uczestnictwa w celebracji tajemnic wiary. Syjon, jako symbol Kościoła, jest zachęcany do wyrażania radości i wdzięczności poprzez hymny, co odzwierciedla głęboką więź między wierzącymi a ich Pasterzem i Wodzem, którym jest Chrystus.
Symbolika Chleba Żywego
W pieśni „Chwal, Syjonie, Zbawiciela” pojawia się motyw Chleba Żywego, który jest centralnym elementem chrześcijańskiej Eucharystii. Chleb ten jest określany jako „pokarm żywy”, co wskazuje na jego nadprzyrodzony charakter i zdolność do dawania życia duchowego. W chrześcijaństwie, Chleb Żywy jest rozumiany jako Ciało Chrystusa, które wierzący przyjmują podczas Komunii Świętej. Jest to nie tylko pokarm materialny, ale przede wszystkim duchowy, który ma za zadanie umacniać wiarę i jedność z Chrystusem.
Symbolika Chleba Żywego nawiązuje do Ostatniej Wieczerzy, podczas której Jezus Chrystus, łamiąc chleb z apostołami, ustanowił sakrament Eucharystii. Pieśń przypomina, że to Chrystus „Iście dał Dwunastom Sam”, co podkreśla autentyczność i bezpośredniość przekazu Eucharystii od samego Zbawiciela. Chleb ten staje się zatem nie tylko pamiątką wydarzenia, ale rzeczywistym spotkaniem z Chrystusem, który jest obecny w sakramencie.
Nowy porządek ustanowiony przez Chrystusa
W pieśni „Chwal, Syjonie, Zbawiciela” mowa jest o nowym porządku, który Chrystus ustanowił, zastępując stary przymierze nowym. „Nowy stół nowego prawa” odnosi się do Eucharystii jako centralnego punktu nowego przymierza między Bogiem a ludzkością. Chrystus, jako „Wodz i Pasterz rzesz”, wprowadza nową erę w historii zbawienia, w której prawdy objawione w Starym Testamencie znajdują swoje spełnienie i pełnię w Jego osobie i nauczaniu.
Zmiana, o której mowa w pieśni, dotyczy nie tylko zewnętrznych obrzędów, ale przede wszystkim wewnętrznej przemiany serc wierzących. „Cień rozprasza prawda szczera, Pierzcha noc przed jasnym dniem” – te słowa podkreślają, że w Chrystusie objawia się pełnia prawdy, która rozświetla ciemności niepewności i nieznajomości Boga. Nowy porządek, który Chrystus ustanawia, jest porządkiem miłości, przebaczenia i życia wiecznego, dostępnym dla wszystkich, którzy przyjmują Go i Jego naukę.
Przemiana chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa
Centralnym punktem pieśni „Chwal, Syjonie, Zbawiciela” jest dogmat transsubstancjacji, czyli przemiany chleba i wina w Ciało i Krew Chrystusa podczas Eucharystii. „Że się w Ciało chleb przemienia, Wino zaś w Najświętszą Krew!” – te słowa wyrażają głęboką tajemnicę wiary, która przekracza ludzkie pojmowanie. Zmysły nie są w stanie dostrzec tej przemiany, dlatego wiara odgrywa kluczową rolę w przyjmowaniu i rozumieniu tego sakramentu.
Pieśń podkreśla, że choć zewnętrzne cechy chleba i wina pozostają niezmienione, to ich istota zostaje przemieniona przez moc Bożą. Wiara pozwala wierzącym dostrzec obecność Chrystusa w Eucharystii, mimo że zmysły wskazują na zwykły chleb i wino. Tym samym, Eucharystia staje się miejscem spotkania z żywym Chrystusem, który pozostaje z nami pod postaciami chleba i wina.
