Sław języku – tekst
Sław języku tajemnicę
Ciała i Najdroższej Krwi
którą jako łask krynicę
wylał w czasie ziemskich dni
Ten co matkę miał dziewicę
Król narodów godzien czci.
Z panny czystej narodzony
posłan zbawić ludzki ród
gdy po świecie na wsze strony
ziarno Słowa rzucił w lud
wtedy cudem niezgłębionym
zamknął swej pielgrzymki trud.
W noc ostatnią przy wieczerzy
z tymi których braćmi zwał
pełniąc wszystko jak należy
czego przepis prawny chciał
Sam dwunastu się powierzył
i za pokarm z rąk Swych dał
Słowem więc Wcielone Słowo
chleb zamienia w Ciało swe
wino Krwią jest Chrystusową
darmo wzrok to widzieć chce
tylko wiara Bożą mowa
pewność o tym w serca śle
Przed tak wielkim Sakramentem
upadajmy wszyscy wraz
niech przed Nowym Testamentem
starych praw ustąpi czas
co dla zmysłów niepojęte
niech dopełni wiara w nas
Bogu Ojcu i Synowi
od po wszystkie nieśmy dni
niech podaje wiek wiekowi
hymn tryumfu dzięki czci
a równemu Im Duchowi niechaj
wieczna chwała brzmi.
Amen.
Interpretacja
Znaczenie tytułu i wezwania do uwielbienia
Pieśń „Sław języku” rozpoczyna się od bezpośredniego wezwania, które jest zarówno tytułem, jak i pierwszym wersem utworu. Słowo „Sław” jest tu imperatywem, nakazem uwielbienia, a „języku” odnosi się do ludzkiego mówienia, ale także do zdolności wyrażania wiary i duchowości. W ten sposób autor pieśni wzywa wiernych do używania swojego głosu i słów do wyrażenia najgłębszych tajemnic wiary, a mianowicie tajemnicy Eucharystii, która jest centralnym punktem tej pieśni.
W pierwszym wersie zawarta jest również idea głębokiego misterium, które stanowi serce katolickiej doktryny – realnej obecności Chrystusa w Eucharystii, zarówno pod postacią chleba, jak i wina. Tajemnica ta jest przedstawiona jako źródło łaski, co podkreśla jej znaczenie dla życia duchowego wiernych.
Chrystus jako źródło zbawienia
W dalszej części pieśni autor odnosi się do narodzin Jezusa Chrystusa z Dziewicy Maryi, co jest kolejnym kluczowym elementem chrześcijańskiej wiary. Zwraca uwagę na misję zbawczą Chrystusa, który przyszedł na świat, aby odkupić ludzkość. Wersy te podkreślają boskość Chrystusa i jego rolę jako Mesjasza, który rozsiewa „ziarno Słowa” wśród ludzi, co jest metaforą nauczania i przekazu ewangelicznego.
Podkreślenie, że Chrystus zakończył swoją ziemską pielgrzymkę cudem, odnosi się do tajemnicy Wcielenia i Pasji, które są fundamentem chrześcijańskiej nadziei na zbawienie. W ten sposób pieśń łączy w sobie zarówno aspekt narodzenia, jak i ofiary Chrystusa, co ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia Eucharystii.
Ustanowienie Eucharystii
Pieśń przechodzi następnie do opisu Ostatniej Wieczerzy, podczas której Jezus ustanowił sakrament Eucharystii. W tych wersach autor podkreśla, że Chrystus, wypełniając przepisy prawa, sam stał się pokarmem dla swoich uczniów, ofiarując im swoje Ciało i Krew. Jest to moment, w którym Jezus przekazuje swoim uczniom najgłębszą tajemnicę swojej obecności, która będzie trwać w Kościele aż do końca czasów.
Ważnym elementem jest tutaj również wskazanie na społeczność uczniów jako „braci”, co wskazuje na uniwersalny charakter Kościoła i wspólnotę wiernych, którzy są powołani do dzielenia się Eucharystią jako znakiem jedności i miłości.
Wiara jako klucz do zrozumienia
W kolejnych wersach pieśni pojawia się motyw wiary, która jest niezbędna do zrozumienia i przyjęcia tajemnicy Eucharystii. Autor podkreśla, że zmysły ludzkie są niewystarczające do pojęcia tej tajemnicy, a jedynie wiara pozwala przyjąć prawdę o realnej obecności Chrystusa pod postaciami chleba i wina. To przesłanie jest ważne dla wszystkich wierzących, którzy są wezwani do głębokiego zaufania i oddania się wierze, nawet jeśli nie wszystko jest dla nich zrozumiałe.
Wiara jest tu przedstawiona jako „Boża mowa”, co sugeruje, że jest ona formą komunikacji z Bogiem, która przekracza ludzkie ograniczenia i pozwala na doświadczenie Bożej obecności w sposób transcendentny.
Uwielbienie i nowa rzeczywistość sakramentalna
W pieśni pojawia się również wezwanie do pokory i uwielbienia przed „wielkim Sakramentem”. Wierni są zachęcani do fizycznego wyrazu swojej wiary poprzez upadek na kolana, co jest tradycyjnym gestem adoracji i szacunku. W ten sposób podkreślona jest wyjątkowość Eucharystii i konieczność oddania jej należnej czci.
Zmiana „starych praw” na „Nowy Testament” symbolizuje przejście od prawa mojżeszowego do nowej rzeczywistości sakramentalnej ustanowionej przez Chrystusa. Ta transformacja jest sercem chrześcijańskiego przesłania i podkreśla, że Eucharystia jest spełnieniem obietnic zawartych w Starym Testamencie.
Trynitarna doxologia i zakończenie
Ostatnia zwrotka pieśni to doxologia, czyli hymn chwały skierowany do Trójcy Świętej: Ojca, Syna i Ducha Świętego. W ten sposób pieśń podkreśla, że cała tajemnica wiary i Eucharystii jest zakorzeniona w życiu Trójcy, która jest źródłem i celem całego życia chrześcijańskiego.
Wersy te wzywają do nieustannego uwielbienia Boga i przekazywania tej tradycji z pokolenia na pokolenie. Chwała, która ma być wieczna, odzwierciedla wieczny charakter Bożej obecności i miłości, której doświadczamy w sakramencie Eucharystii. Amen na końcu pieśni jest potwierdzeniem i zgoda na wszystko, co zostało wyrażone w jej treści.
