Ofiarujmy chwałę w wierze – tekst
Ofiarujmy chwałę w wierze
Przy Wielkanocnej Ofierze;
Gdy Baranek owce zbawił.
Chrystus grzesznym pokój sprawił.
Alleluja!
Z Bogiem Ojcem naszym Panem,
Srodze na nas rozgniewanym,
Pogodził nas śmiercią srogą,
Za nas lejąc Krew swą drogą,
Alleluja!
Śmierć i żywot zbyt przeciwną
Bitwę wiodły, bardzo dziwną;
Żywot, choć umarł prawdziwie,
Zabity, wszelako żywie.
Alleluja!
Maryjo, racz powiedzieć nam,
Coś widziała, czy żyje Pan?
Widziałam grób, już Żywego,
I patrzałam na twarz Jego,
Alleluja!
Widziałam Pana mojego,
W chwale Swej zmartwychwstałego;
Widziałam dziwne widzenie;
Aniołów, chusty, odzienie.
Alleluja!
Powstał Pan, kochanie moje!
Ujrzy w Galilei swoje;
Wierzmy świętej białogłowie
Bardziej, ni złych łotrów mowie.
Alleluja!
Jezu, Królu wiecznej chwały
I Zwycięzco okazały
Wierzym, żeś wstał z martwych żywy;
Chryste, bądź nam miłościwy!
Alleluja!
Interpretacja
Symbolika Wielkanocnej Ofiary
W pierwszym wersie pieśni „Ofiarujmy chwałę w wierze” odnajdujemy głębokie znaczenie Wielkanocnej Ofiary, która jest centralnym punktem chrześcijańskiej wiary. Baranek, będący symbolem Chrystusa, jest tym, który zbawił owce, czyli ludzkość. Tutaj Baranek jest ofiarą paschalną, nawiązującą do Starego Testamentu, gdzie krew baranka chroniła Izraelitów przed plagami w Egipcie. W kontekście Nowego Testamentu, Chrystus jako Baranek Boży bierze na siebie grzechy świata, ofiarując pokój grzesznikom. Alleluja na końcu każdej zwrotki podkreśla radość i triumf zmartwychwstania.
W dalszej części tej zwrotki pojawia się motyw pojednania z Bogiem Ojcem, który był „srodze na nas rozgniewanym”. Śmierć Chrystusa na krzyżu, opisana jako „śmierć srogą”, jest aktem ofiarnym, który ma moc pogodzić ludzkość z Boską sprawiedliwością. Krew Chrystusa, określona jako „Krew swą drogą”, jest cenna i bezcenna, ponieważ jest ceną za odkupienie. To wyrażenie podkreśla nie tylko wartość ofiary, ale i jej skuteczność w dokonaniu pojednania.
Zwycięstwo życia nad śmiercią
W kolejnych wersach pieśni pojawia się motyw bitwy między śmiercią a życiem, która jest „zbyt przeciwną” i „bardzo dziwną”. Tutaj śmierć i życie są personifikowane i stają w opozycji do siebie. Chrystus, choć umarł „prawdziwie”, to jednak jako Bóg nie może pozostać w stanie śmierci, co jest wyrażone w słowach „Zabity, wszelako żywie”. To potwierdzenie wiary w zmartwychwstanie, które jest fundamentem nadziei chrześcijańskiej. Żywot ostatecznie triumfuje nad śmiercią, co jest kluczowym przesłaniem Wielkanocy.
W tym fragmencie pieśni dochodzi do wyrażenia paradoksu chrześcijańskiego: śmierć, która zazwyczaj jest końcem, staje się początkiem nowego życia. Zmartwychwstanie Chrystusa jest zwycięstwem, które otwiera ludzkość na wieczność. To wydarzenie zmienia perspektywę śmierci i nadaje jej nowy wymiar, przekształcając ją w przejście do życia wiecznego.
Świadectwo Maryi Magdaleny
W pieśni pojawia się postać Maryi Magdaleny, która jest pierwszym świadkiem zmartwychwstania. Jej słowa „Widziałam grób, już Żywego, I patrzałam na twarz Jego” są bezpośrednim świadectwem spotkania ze zmartwychwstałym Chrystusem. To ona jako pierwsza doświadcza radości zmartwychwstania i staje się posłańcem tej dobrej nowiny. Maryjo, racz powiedzieć nam to wezwanie do podzielenia się tą radosną wiadomością z innymi.
W zwrotce tej pojawia się również motyw „dziwnego widzenia”, które obejmuje aniołów i puste chusty, będące dowodami zmartwychwstania. Maryja Magdalena jest tu przedstawiona jako wiarygodny świadek, któremu należy wierzyć bardziej niż „złych łotrów mowie”, co może odnosić się do tych, którzy wątpią w zmartwychwstanie lub próbują je zakwestionować. Jej świadectwo ma kluczowe znaczenie dla potwierdzenia prawdy o zmartwychwstaniu.
Wiara w zmartwychwstanie Chrystusa
W ostatniej zwrotce pieśni wyrażona jest bezpośrednia wiara w zmartwychwstanie Chrystusa. „Wierzym, żeś wstał z martwych żywy” to wyznanie wiary w to, że Jezus pokonał śmierć i żyje. To wyznanie jest fundamentem chrześcijańskiej nadziei i stanowi esencję przesłania Wielkanocy. Jezu, Królu wiecznej chwały to wyznanie, że Chrystus jest panem życia i śmierci, a Jego zwycięstwo nad śmiercią jest zwycięstwem dla wszystkich wierzących.
Prośba „Chryste, bądź nam miłościwy” jest wyrazem ufności w miłosierdzie Boże, które zostało objawione przez zmartwychwstanie. Wierzący zwracają się do Chrystusa z prośbą o łaskę i miłosierdzie, ufając, że zmartwychwstanie jest obietnicą Bożej miłości dla każdego człowieka. Alleluja na zakończenie pieśni jeszcze raz podkreśla radość i triumf, który jest udziałem każdego, kto przyjmuje to przesłanie.
