Hymn wielkanocny – tekst
Alleluja! Jezus Panem jest
On zmartwychwstał, żyje, stoi pośród nas
Alleluja! Radujmy się
Uwielbiajmy Pana, który Królem jest
Na świętej uczcie Baranka,
Odziani w szaty zbawienia,
Przebywszy Morze Czerwone,
Ku czci Chrystusa śpiewajmy.
Bo Jego Ciało nas karmi,
Na krzyżu za nas wydane,
A Jego krwią napojeni
Żyjemy odtąd dla Boga.
Gdy Noc Paschalna nadeszła,
Mściciela miecz nas ominął
I wtedy Pan nas wyzwolił
Spod władzy księcia ciemności.
Już Chrystus Paschą jest naszą
I szczerej prawdy zaczynem,
Niewinnym Bożym Barankiem,
Co siebie złożył w ofierze.
O jakże cenna ofiara,
Przez którą piekło jest starte,
A lud wychodzi z niewoli,
By pełnię życia odzyskać.
Już Chrystus grób swój porzucił,
Zwycięski wraca z otchłani,
A gdy uwięził szatana,
Otworzył niebo dla wszystkich.
O stań się, Jezu, dla duszy
Radością Paschy wieczystej
I nas, wskrzeszonych Twą mocą,
Do swego przyłącz orszaku.
Niech Ciebie, Panie promienny,
Powstały z martwych po męce,
I Twego Ojca, i Ducha
Wysławia rzesza zbawionych.
Amen.
Interpretacja
Znaczenie Alleluja i centralna rola Zmartwychwstania
Wykrzyknik Alleluja, który rozpoczyna pieśń, jest wyrazem radości i triumfu, oznaczającym „Chwalcie Pana” w języku hebrajskim. Jego powtarzanie podkreśla nieustającą radość wiernych z powodu Zmartwychwstania Chrystusa, które jest kluczowym wydarzeniem dla chrześcijaństwa. Zmartwychwstały Jezus, który „żyje, stoi pośród nas”, przypomina o obietnicy wiecznego życia i obecności Chrystusa w codziennym życiu wierzących. Zmartwychwstanie jest fundamentem wiary chrześcijańskiej i źródłem nadziei na pokonanie śmierci i grzechu.
Użyte w pieśni słowo „Panem” wskazuje na zwierzchnictwo Jezusa nad wszechświatem, co ma swoje odzwierciedlenie w tytule „Królem”, nadającym mu majestat i władzę. W kontekście wielkanocnym, Jezus jako Król zwycięża śmierć i grzech, otwierając wierzącym drogę do zbawienia. Radość i uwielbienie, do którego są wezwani wierni, wynika z tej zwycięskiej mocy Zmartwychwstałego.
Symbolika uczty paschalnej i przemiana wierzących
Wersy odnoszące się do „świętej uczty Baranka” nawiązują do Starego Testamentu i Paschy żydowskiej, która upamiętnia wyzwolenie Izraelitów z niewoli egipskiej. W chrześcijaństwie Baranek symbolizuje Jezusa, którego ofiara na krzyżu jest nową Paschą, przynoszącą wyzwolenie z duchowej niewoli grzechu. „Szaty zbawienia” to metafora nowego życia w Chrystusie, które jest udziałem każdego, kto przyjmuje Jego zbawienie.
Przejście przez „Morze Czerwone” jest obrazem chrztu, przez który wierni wchodzą w nowe życie, zostawiając za sobą „Egipt” grzechu. Chrystus jako pokarm duchowy, reprezentowany przez Jego Ciało i Krew, staje się źródłem siły i życia dla wierzących. To nawiązanie do Eucharystii, sakramentu, w którym wierni uczestniczą w ofierze Chrystusa i są nią duchowo karmieni.
Wyzwolenie i zwycięstwo nad śmiercią
Opis „Nocy Paschalnej”, podczas której „mściciela miecz nas ominął”, odnosi się do biblijnego opisu dziesiątej plagi w Egipcie, kiedy to śmierć ominęła domy Izraelitów oznaczone krwią baranka. W chrześcijaństwie, krew Chrystusa staje się ochroną przed wieczną śmiercią, a Jego zmartwychwstanie jest gwarancją wyzwolenia z „władzy księcia ciemności”, czyli szatana.
Chrystus jako „Pascha nasza” i „niewinny Boży Baranek” wskazuje na Jego rolę jako ofiary doskonałej, która raz na zawsze pokonuje zło i śmierć. Zwycięstwo Chrystusa jest przedstawione jako triumf nad piekłem i śmiercią, co ma fundamentalne znaczenie dla chrześcijańskiej eschatologii i nadziei na życie wieczne. Zmartwychwstanie Chrystusa jest więc nie tylko wydarzeniem historycznym, ale i obietnicą przyszłego zwycięstwa dla wszystkich wierzących.
Chrystus jako źródło wiecznej radości i nadziei
Prośba, aby Jezus stał się „dla duszy Radością Paschy wieczystej”, wyraża głęboką tęsknotę za trwałą obecnością Chrystusa w życiu wierzącego. Pascha wieczysta to obraz niekończącego się świętowania zwycięstwa nad śmiercią i grzechem, które zostanie ostatecznie zrealizowane w życiu wiecznym. Wskrzeszenie przez moc Chrystusa ma tu aspekt zarówno teraźniejszy, jak i eschatologiczny, wskazując na przemianę życia tutaj i teraz, jak i ostateczne zbawienie.
Zakończenie pieśni, w którym wierni są wezwani do uwielbienia „Panie promienny, Powstały z martwych po męce”, podkreśla chwałę i majestat zmartwychwstałego Chrystusa. Wspomnienie męki przypomina o cenie, jaką Jezus zapłacił za zbawienie ludzkości, a triumf nad śmiercią jest przyczyną do nieustającej chwały i uwielbienia Trójcy Świętej. Ta pieśń staje się więc nie tylko hymnem wielkanocnym, ale i hymnem nadziei dla wszystkich, którzy w Chrystusie szukają zbawienia i wiecznego życia.
