A gdy miły Pan Jezus do Nieba wstępował – Tekst pieśni

A gdy miły Pan Jezus do Nieba wstępował – tekst

A gdy miły Pan Je­zus do Nie­ba wstę­po­wał,
A z swo­ją miłą Mat­ką ża­ło­śnie się że­gnał,

Przy­tu­lił Ją do Sie­bie, ser­decz­nie ca­ło­wał,
A za wszyst­kie jej pra­ce mi­luch­no dzię­ko­wał:

Dzię­ku­ję To­bie, Mat­ko, żeś mnie po­ro­dzi­ła,
Po­ro­dziw­szy pier­sia­mi swo­je­mi kar­mi­ła.

Na ręku mnie no­si­łaś, mile pia­sto­wa­ła,
Przed He­ro­dem w da­le­kie stro­ny ucie­ka­ła.

Przez sie­dem lat w Egip­cie tro­skli­wie ży­wi­ła,
Wiel­kieś pra­ce i tru­dy dla mnie po­no­si­ła.

Ile kro­pel po­kar­mu wzią­łem z Cia­ła Twe­go,
Tyle Ty miej za­pła­ty u Ojca mo­je­go;

Do któ­re­go Ja te­raz do nie­ba wstę­pu­ję,
A Cie­bie Mat­ko Moja, świa­tu zo­sta­wu­ję.

A sły­sząc to Ma­rya, wza­jem się skło­ni­ła,
Do Je­zu­sa te sło­wa ża­ło­śnie mó­wi­ła:

Dzię­ku­ję To­bie, Synu, żeś mnie zdaw­na przej­rzał,
Mnie ubo­gą pa­nien­kę za ma­tuch­nę ob­rał.

Niech bę­dzie Bóg po­chwa­lon, a Oj­ciec Twój miły,
Że wszyst­kie moje pra­ce przy­tom­ne Ci były.

A te­raz mnie mój Synu zo­sta­wiasz na świe­cie,
Jam Cię za­wsze ko­cha­ła ulu­bio­ny kwie­cie.

A ja Cie­bie na zie­mi ko­cha­łam jak zło­to,
Ty mnie, naj­mil­szy Synu, zo­sta­wiasz sie­ro­tą.

Te­raz ci mnie samą tu na zie­mi zo­sta­wiasz,
A tak dłu­go mój Synu Mat­kę za­po­mi­nasz.

Aleć ko­cha­ny Synu, gdy do nie­ba pój­dziesz,
Prze­cież ja mam na­dzie­ję, że Ty po mnie przyj­dziesz.

Po­tem Je­zus w ob­ło­ku do Ojca się sta­wił,
Uczniów swo­ich i Mat­kę na zie­mi zo­sta­wił.

Któ­ra tu lat pięt­na­ście po wnie­bo­wstą­pie­niu,
Żyła w domu Ja­no­wym w wiel­kiem upra­gnie­niu.

Tedy Bóg ukoń­czyw­szy pięt­na­ste­go roku,
Po­sy­ła Ga­bry­ela ze swe­go wy­ro­ku;

Któ­ry ją przy­wi­taw­szy: bądź­że po­zdro­wio­na,
Do nie­ba dnia trze­cie­go bę­dziesz prze­nie­sio­na.

Za­snę­ła bez bo­le­ści i stra­chu wiel­kie­go,
Spo­tka­ła w dro­dze Syna z ca­łym dwo­rem Jego,

Któ­ry do Niej za­wo­łał: o Mat­ko ko­cha­na!
Wi­taj ze wszyst­kich lu­dzi na zie­mi wy­bra­na.

Tak Jej naj­święt­szą du­szę w nie­bo pro­wa­dzi­li,
I pod­le Trój­cy Świę­tej Oną po­sa­dzi­li.

Gdzie Jej wszy­scy Anie­li wraz z Ar­cha­nio­ła­mi,
Wdzięcz­nie pie­nia śpie­wa­ją róż­ne­mi pie­śnia­mi.

Tak my nędz­ni zie­mia­nie do Niej się udaj­my,
Wszel­kie na­sze po­trze­by Onej po­le­caj­my.

Przy­czyń się o Ma­ryo! przy­czyń się za nami,
Nie­chaj przez Cię kró­le­stwo w nie­bie otrzy­ma­my.

Amen.

Interpretacja

Symbolika pożegnania i wniebowstąpienia

Pieśń „A gdy miły Pan Jezus do Nieba wstępował” opowiada o chwili pożegnania Chrystusa z Matką przed Jego wniebowstąpieniem. Jest to moment pełen emocji, który symbolizuje nie tylko rozłąkę, ale również spełnienie misji Zbawiciela na ziemi. Wstępowanie do nieba jest wyrazem triumfu nad śmiercią i grzechem, a także zapowiedzią nowego etapu w relacji między Bogiem a ludzkością. W pieśni to wydarzenie jest przedstawione jako osobiste i intymne pożegnanie między Synem a Matką, co nadaje mu ludzki wymiar i podkreśla głębokie więzi rodzinne, które łączyły Jezusa z Maryją.

Całość utworu jest przepełniona czułością i wdzięcznością, które Jezus wyraża wobec swojej Matki za trudy wychowania i opieki nad Nim. W tych słowach odnajdujemy również teologiczne przesłanie o wartości cierpienia i pracy w życiu chrześcijańskim, które są doceniane przez Boga i prowadzą do zbawienia. Pożegnanie staje się więc nie tylko wyrazem miłości, ale i uznaniem dla ofiarności Maryi, która jest wzorem dla wszystkich wierzących.

Matczyne uczucia Maryi

W odpowiedzi na słowa Jezusa, Maryja wyraża swoją wdzięczność za wybranie jej na Matkę Syna Bożego. Jej słowa są pełne pokory i akceptacji dla Bożego planu. Matczyne uczucia Maryi są przedstawione w sposób wzruszający i głęboko ludzki. Mówi o swojej miłości do Jezusa, nazywając Go „ulubionym kwieciem” i „złotem”, co podkreśla wyjątkową więź i niezachwianą miłość matki do dziecka.

W pieśni Maryja wyraża również swoje uczucie osamotnienia po wniebowstąpieniu Syna. Osamotnienie Maryi jest metaforą doświadczenia każdego chrześcijanina, który w życiu wiary często czuje się pozostawiony sam sobie. Jednak nadzieja na ponowne spotkanie z Jezusem w niebie, wyrażona przez Maryję, jest przesłaniem otuchy i zapowiedzią wiecznej wspólnoty z Bogiem.

Wniebowzięcie Maryi

Pieśń kończy się opisem wniebowzięcia Maryi, które jest kulminacyjnym punktem jej ziemskiego życia. Wniebowzięcie jest przedstawione jako spełnienie obietnicy danej przez Jezusa, który zapewnia Matkę o miejscu w niebie. Jest to moment triumfu i radości, w którym Maryja zostaje wzięta do nieba bez doświadczenia śmierci, co jest wyjątkowym przywilejem i potwierdzeniem jej szczególnej roli w historii zbawienia.

Scena wniebowzięcia jest również obrazem eschatologicznym, pokazującym Maryję jako pierwszą z ludzi, która doświadcza pełni życia w obecności Boga. Przyjęcie Maryi do nieba jest zapowiedzią tego, co ma czekać każdego wiernego po zakończeniu ziemskiego życia. W ten sposób Maryja staje się obrazem Kościoła i każdego chrześcijanina, który ma nadzieję na wieczność w obecności Boga.

Znaczenie pieśni dla wiernych

Pieśń „A gdy miły Pan Jezus do Nieba wstępował” ma głębokie znaczenie duchowe dla wiernych. Jest nie tylko wyrazem pobożności maryjnej, ale również przypomnieniem o obecności i działaniu Bożej łaski w życiu każdego człowieka. Wzór Maryi jako Matki i pierwszej uczennicy Chrystusa jest inspiracją do naśladowania jej wiary, pokory i gotowości do przyjęcia woli Bożej.

W pieśni zawarta jest również zachęta do modlitwy i zawierzenia się opiece Maryi. Modlitwa do Maryi jest częścią tradycji chrześcijańskiej, która wyraża ufność w jej wstawiennictwo i pomoc. Poprzez pieśń wierni są zaproszeni do osobistego doświadczenia relacji z Maryją, która jest Matką Kościoła i wzorem doskonałego ucznia Jezusa.

A gdy miły Pan Jezus do Nieba wstępował – tłumaczenie na angielski

And as the dear Lord Jesus ascended to Heaven,
And with His sweet Mother sorrowfully bade farewell,

He embraced Her to Himself, kissed Her tenderly,
And for all Her labors, He gratefully thanked:

I thank You, Mother, for giving birth to Me,
For nursing Me with Your breasts after giving birth.

You carried Me in Your arms, lovingly cared for Me,
Fled to distant lands from Herod.

For seven years in Egypt, You carefully nourished Me,
You bore great works and hardships for Me.

For every drop of nourishment I took from Your Body,
May You have that much reward from My Father;

To whom I now ascend to heaven,
And You, My Mother, I leave to the world.

Hearing this, Mary humbly bowed,
And to Jesus, She spoke these sorrowful words:

I thank You, Son, for having looked upon me long ago,
For choosing me, a poor maiden, as Your mother.

Let God be praised, and Your dear Father,
That all my labors were present to You.

And now You leave me, my Son, in the world,
I have always loved You, my beloved flower.

And I loved You on earth as gold,
You, my dearest Son, leave me an orphan.

Now You leave me alone here on earth,
And so long, my Son, You forget Your Mother.

But, my dear Son, when You go to heaven,
I still hope that You will come for me.

Then Jesus appeared in a cloud before the Father,
Leaving His disciples and Mother on earth.

Who for fifteen years after the Ascension,
Lived in the house of John with great longing.

Then God, having completed the fifteenth year,
Sent Gabriel with His decree;

Who, having greeted her: be thou greeted,
On the third day to heaven, you shall be carried.

She fell asleep without pain and great fear,
Met Her Son on the way with all His court,

Who called out to Her: O beloved Mother!
Welcome among all people on earth chosen.

Thus Her most holy soul they led to heaven,
And seated Her beside the Holy Trinity.

Where all the Angels with the Archangels,
Sing various grateful hymns to Her.

So we, wretched earthlings, let us turn to Her,
Let us entrust all our needs to Her.

Intercede, O Mary! Intercede for us,
So that through You we may obtain the kingdom in heaven.

Amen.