Alleluja, Jezus żyje, On, co za nas życie dał – tekst
Alleluja, Jezus żyje, Ten, co za nas życie dał
Już Go dłużej grób nie kryje,
jak powiedział, zmartwychwstał
Nućmy jemu pienia chwały:
Ref.
Witaj Jezu zmartwychwstały!
Alleluja, alleluja, alleluja!.
Wraca z otchłani z jeńcami,
śmiercią skruszył śmierci grot,
Piekło ściele pod stopami,
trzyma klucz do nieba wrót.
Nućmy Jemu pienia chwały:
Ref.
Witaj Jezu zmartwychwstały!
Alleluja, alleluja, alleluja!.
Wesel się, Królowo nieba,
żyje Syn Twój, żyje Pan,
Radość z Nim Ci dzielić trzeba,
słońcem każda z Jego ran.
Zanuć Jemu pienia chwały:
Ref.
Witaj Jezu zmartwychwstały!
Alleluja, alleluja, alleluja!.
Czemu okiem rosisz łzawym,
Magdaleno, pusty grób!
Żyw Pan, głosem cię łaskawym wita,
rzuć Mu się do stóp,
Zanuć Jemu pienia chwały:
Ref.
Witaj Jezu zmartwychwstały!
Alleluja, alleluja, alleluja!.
Nie lękajcie się uczniowie,
nie starł Mistrza wrogi kłam;
Wnet okaże się i powie:
„Wstałem z martwych, pokój wam!”
Nućcie Jemu pienia chwały;
Interpretacja
Centralny Motyw Zmartwychwstania
Pieśń „Alleluja, Jezus żyje, On, co za nas życie dał” koncentruje się na centralnym wydarzeniu chrześcijaństwa, jakim jest Zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa. Tekst pieśni odzwierciedla radość i triumf związany z pokonaniem śmierci przez Syna Bożego. Słowa „Alleluja, Jezus żyje” są wyrazem nie tylko radości, ale i głębokiej wiary w to, że śmierć została pokonana i życie wieczne jest możliwe dzięki ofierze Chrystusa.
Werset „Już Go dłużej grób nie kryje, jak powiedział, zmartwychwstał” podkreśla, że obietnica zmartwychwstania, którą Jezus składał swoim uczniom, została spełniona. To przypomnienie o wiarygodności słów Chrystusa ma na celu umocnienie wiary słuchacza i uświadomienie mu, że Jezus jest postacią, której słowa i czyny są zgodne i prawdziwe.
Symbolika Zwycięstwa nad Śmiercią
W kolejnych wersach pieśni pojawia się obraz Jezusa jako zwycięzcy, który „śmiercią skruszył śmierci grot” i „Piekło ściele pod stopami”. Jest to silna metafora, która ilustruje definitywne zwycięstwo nad śmiercią i piekłem. W chrześcijańskiej teologii śmierć jest postrzegana jako ostatni wróg, który zostanie pokonany, a Jezus przez swoje zmartwychwstanie dokonał tego zwycięstwa.
Wers „trzyma klucz do nieba wrót” symbolizuje, że to Jezus ma władzę nad życiem wiecznym i to On otwiera drogę do zbawienia dla wszystkich wierzących. Klucz do nieba jest metaforą władzy i autorytetu, który został przyznany Chrystusowi po Jego zmartwychwstaniu i wstąpieniu do nieba.
Radość Maryi i Magdaleny
W pieśni pojawia się również postać Maryi, matki Jezusa, która jest wezwana do radości z powodu zmartwychwstania swojego Syna. „Wesel się, Królowo nieba, żyje Syn Twój, żyje Pan” to zachęta do uczestnictwa w ogólnej radości z powodu triumfu życia nad śmiercią. Radość Maryi ma tu wymiar szczególny, ponieważ jako matka przeżywała ból utraty dziecka, a teraz doświadcza radości z Jego powrotu do życia.
Postać Magdaleny również jest ważna w kontekście zmartwychwstania. To ona jako jedna z pierwszych osób spotkała zmartwychwstałego Jezusa. „Czemu okiem rosisz łzawym, Magdaleno, pusty grób!” to pytanie, które podkreśla zmianę perspektywy – z żalu i smutku po stracie do radości i nadziei, jaką niesie zmartwychwstanie. Spotkanie Magdaleny z Jezusem jest momentem pełnym emocji i stanowi kluczowy punkt w historii zbawienia.
Przesłanie Pokoju i Nadziei
Ostatnia zwrotka pieśni nawiązuje do spotkania zmartwychwstałego Jezusa z uczniami. „Nie lękajcie się uczniowie, nie starł Mistrza wrogi kłam; Wnet okaże się i powie: „Wstałem z martwych, pokój wam!”” przekazuje przesłanie pokoju i nadziei. Jezus uspokaja swoich uczniów, rozwiewa ich wątpliwości i strach, zapewniając o swoim zmartwychwstaniu i obecności.
W tych słowach kryje się głębokie przesłanie dla każdego wierzącego – niezależnie od trudności i wyzwań, które napotykają na swojej drodze, mogą oni znaleźć pokój i nadzieję w wierze w zmartwychwstałego Chrystusa. Pokój, który Jezus przynosi, jest nie tylko wewnętrznym spokojem, ale również zapowiedzią pokoju eschatologicznego, który ma nadejść z pełnią Królestwa Bożego.