Alleluja! Żyw już jest śmierci zwyciężyciel – Tekst pieśni

Alleluja! Żyw już jest śmierci zwyciężyciel – tekst

Alleluja!
Żyw już jest śmierci Zwyciężyciel
dziś z grobu swego powstaje,
Chrystus, nasz grzesznych Wybawiciel.
Wieczny nam żywot nastaje;
Niech więc brzmi dziś ziemia cała:
Bądź Zbawcy wieczna cześć, chwała!
Alleluja, alleluja, alleluja!

Alleluja!
Na krótko odpocząwszy sobie,
po ciężkim, bolesnym boju,
w swym cichym i spokojnym grobie,
w niezmąconym spokoju
z snu się przebudził ziemskiego,
wrócił do Ojca swojego.
Alleluja, alleluja, alleluja!

Alleluja!
Powstał w swym przechwalebnym Ciele,
wszystko wskroś przenikającym.
Z Nim wstała radość i wesele
na ziemi przemijające.
Gdy chciał, proch ten ziemski zrzucił
i znów do Ojca powrócił.
Alleluja, alleluja, alleluja!

Alleluja!
Najgłówniejsze dzieło wykonał,
całego świata zbawienie;
Niedowiarkom ich moc odebrał,
a błędom dał oświecenie.
Utwierdził Ewangelię,
głosić ją kazał wszem ludom.
Alleluja, alleluja, alleluja!

Alleluja!
Na silnej skale już spoczywa
Chrystus wiary ustawa,
gdy chrześcijan się dzień zaćmiewa
nowe im światło nastawa.
Do nieba Jezus wiedzie ich
w nagrodę mąk i trudów swych.
Alleluja, alleluja, alleluja!

Alleluja!
Już Jezus Chrystus zmartwychpowstał,
chrześcijanie raduj się,
że ciało twoje znów ożyje,
Zwycięzca śmierci wskrzesi je;
Wprowadzi za trudy, znoje
do chwały w niebios podwoje.
Alleluja, alleluja, alleluja!

Interpretacja

Znaczenie Alleluja i motyw zwycięstwa nad śmiercią

Pieśń „Alleluja! Żyw już jest śmierci Zwyciężyciel” rozpoczyna się od wyrazu „Alleluja”, który jest wykrzyknikiem radości i triumfu, używanym w tradycji chrześcijańskiej w okresie Wielkanocy. Alleluja symbolizuje tutaj radość z powodu Zmartwychwstania Chrystusa, który jako „śmierci Zwyciężyciel” pokonał największego wroga ludzkości – śmierć. Ta pieśń jest wyrazem głębokiej wiary w moc i zwycięstwo życia nad śmiercią, co stanowi fundament doktryny chrześcijańskiej.

W pierwszej zwrotce podkreślona jest nie tylko radość, ale i fakt, że Chrystus, jako „nasz grzesznych Wybawiciel”, dokonał zbawienia dla wszystkich ludzi. Wskrzeszenie z martwych jest tu przedstawione jako obietnica wiecznego życia dla wierzących, co jest przyczyną do świętowania i oddawania czci Zbawcy. Wielkanoc jest więc czasem, kiedy wierni na całym świecie jednoczą się w hymnie chwały dla Chrystusa, który przez swoją śmierć i zmartwychwstanie otworzył ludzkości drogę do wieczności.

Chrystus jako Wybawiciel i jego powrót do Ojca

W kolejnej zwrotce pieśni pojawia się obraz Chrystusa odpoczywającego w grobie po „ciężkim, bolesnym boju”. Jest to aluzja do męki, jaką Chrystus przeszedł na krzyżu, a także do krótkiego czasu, który spędził w grobie. Powstanie z martwych jest tu przedstawione jako moment przebudzenia i powrotu do Ojca, co ma głębokie znaczenie teologiczne, wskazując na pełne zjednoczenie Syna z Ojcem w Trójcy Świętej.

Wzmianka o „cichym i spokojnym grobie” oraz „niezmąconym spokoju” może być interpretowana jako zapewnienie ostatecznego pokoju, jaki Chrystus przynosi swoim wierzącym. Przebudzenie z „snu ziemskiego” to metafora nowego życia, które jest udziałem każdego, kto łączy się z Chrystusem w wierze. Powrót do Ojca jest też obietnicą przyszłego zmartwychwstania dla chrześcijan, którzy mają nadzieję na wieczne życie w obecności Boga.

Znaczenie zmartwychwstania ciała

W pieśni podkreślone jest, że Chrystus powstał „w swym przechwalebnym Ciele”, co oznacza, że zmartwychwstanie nie było tylko duchowe, ale obejmowało również ciało. Zmartwychwstanie cielesne Chrystusa jest fundamentem wiary w przyszłe zmartwychwstanie ciał wszystkich wierzących. To przekonanie daje nadzieję na pełne, nie tylko duchowe, ale i cielesne, uczestnictwo w życiu wiecznym.

Pieśń wskazuje, że zmartwychwstanie Chrystusa przynosi „radość i wesele na ziemi przemijającej”. Zmartwychwstanie jest tu symbolem triumfu życia nad przemijaniem i śmiercią, co ma bezpośredni wpływ na życie wiernych tutaj i teraz. Przez wiarę w zmartwychwstanie, chrześcijanie są wezwani do przeżywania swojego życia w radości i nadziei, niezależnie od trudności, z jakimi się mierzą.

Chrystus jako fundament wiary i nadziei na zbawienie

W dalszej części pieśni Chrystus jest przedstawiony jako ten, który „najgłówniejsze dzieło wykonał”, czyli dokonał zbawienia świata. Przez swoją śmierć i zmartwychwstanie odebrał moc niedowiarkom i oświecił błędy, co jest odniesieniem do zwycięstwa nad grzechem i śmiercią. Utwierdzenie Ewangelii i nakaz jej głoszenia „wszem ludom” podkreśla uniwersalny wymiar misji Chrystusa.

Podkreślenie, że „na silnej skale już spoczywa Chrystus wiary ustawa”, odnosi się do słów Jezusa o zbudowaniu Kościoła na skale, co jest obrazem niezachwianej wiary i trwałości doktryny chrześcijańskiej. Chrystus jako skała wiary jest gwarancją bezpieczeństwa i stabilności dla wierzących, nawet gdy „dzień zaćmiewa”, co może być rozumiane jako okresy trudności i prób. Nowe światło, które „nastawa”, to obietnica wiecznego życia i chwały, jaką Jezus obiecuje swoim naśladowcom.

Chrystus jako przewodnik do wiecznej chwały

Ostatnie zwrotki pieśni podkreślają, że zmartwychwstanie Chrystusa jest źródłem radości dla chrześcijan i zapowiedzią ich własnego zmartwychwstania. Chrystus, jako „Zwycięzca śmierci”, ma moc wskrzesić ciała wiernych i wprowadzić ich do wiecznej chwały. To przesłanie ma na celu umocnienie wiary w obietnicę życia po śmierci, która jest nagrodą za trudy i znoje ziemskiego życia.

Wizja, że Jezus „do chwały w niebios podwoje” wprowadzi swoich naśladowców, jest obrazem ostatecznego celu życia chrześcijańskiego. Wielkanoc jest więc nie tylko przypomnieniem o zmartwychwstaniu Chrystusa, ale również zaproszeniem do kontemplacji nad własnym przeznaczeniem i nadzieją na udział w wiecznym życiu, które Chrystus przygotował dla tych, którzy w Niego wierzą i naśladują Jego nauki.