Bądź mi litościw Boże nieskończony

Bądź mi litościw Boże nieskończony – tekst

Bądź mi litościw Boże nieskończony
Według wielkiego miłosierdzia Twego,
Według litości Twej niepoliczonej,
Chciej zmazać mnóstwo przewinienia mego.

Obmyj mnie z złości, obmyj tej godziny
Oczyść mnie z brudu, w którym mnie grzech trzyma,
Bo ja poznaję wielkość mojej winy,
I grzech mój zawsze przed mymi oczyma.

Odwróć twarz Twoją od przestępstwa mego
I wszystkie moje odpuść nieprawości,
Stwórz serce czyste, warte Boga swego,
A ducha prawdy w moje wlej wnętrzności.

Nie oddalaj mię od Ojcowskiej twarzy,
Nie chciej mi bronić Twojego natchnienia,
Wróć radość, którą niewinność nas darzy,
I racz mię w duchu utwierdzić rządzenia.

Interpretacja

Prośba o Miłosierdzie i Oczyszczenie

Pieśń „Bądź mi litościw Boże nieskończony” rozpoczyna się od bezpośredniego zwrócenia się do Boga z prośbą o litość i miłosierdzie. Wyrażenie „Boże nieskończony” podkreśla nieograniczone atrybuty Boga, w tym Jego zdolność do przebaczenia i miłości. Podmiot liryczny, którym jest osoba wierząca, zwraca się do Boga, zdając sobie sprawę z własnej grzeszności i potrzeby otrzymania przebaczenia. Użyte w tekście słowa „według wielkiego miłosierdzia Twego” oraz „według litości Twej niepoliczonej” wskazują na to, że podmiot jest świadom ogromu Bożego miłosierdzia, które jest w stanie pokonać każde ludzkie przewinienie.

W kolejnych wersach pojawia się motyw oczyszczenia, który jest kluczowy w kontekście obrzędów pogrzebowych. „Obmyj mnie z złości, obmyj tej godziny” to prośba o uwolnienie od grzechów, które są postrzegane jako brud, zanieczyszczenie duszy. Podmiot liryczny pragnie, aby Bóg oczyścił go z grzechu, uznając swoją winę i nieustannie mając ją przed oczami. Jest to wyraz pokory i uznania własnej niedoskonałości przed wszechmocnym i świętym Bogiem.

Świadomość Grzechu i Pragnienie Przemiany

Wyrażenie „Bo ja poznaję wielkość mojej winy, i grzech mój zawsze przed mymi oczyma” to wyznanie własnej świadomości grzechu i ciągłego obciążenia nim. Podmiot liryczny nie ucieka od odpowiedzialności za swoje czyny, lecz stoi w prawdzie o sobie, co jest pierwszym krokiem do uzyskania przebaczenia. Ta świadomość grzechu jest niezbędna do prawdziwej skruchy i nawrócenia, które prowadzi do oczyszczenia i pojednania z Bogiem.

Prośba „Odwróć twarz Twoją od przestępstwa mego i wszystkie moje odpuść nieprawości” to wyraz pragnienia, aby Bóg nie skupiał się na grzechach podmiotu, lecz raczej na jego pragnieniu zmiany i poprawy. W tym kontekście pojawia się również prośba o stworzenie „serca czystego”, co symbolizuje odnowę wewnętrzną i dążenie do życia zgodnego z wolą Bożą. „Ducha prawdy” można interpretować jako pragnienie głębszego zrozumienia i przestrzegania prawd wiary.

Utrata i Odzyskanie Łaski Bożej

W pieśni pojawia się również motyw utraty łaski Bożej, co wyraża wers „Nie oddalaj mię od Ojcowskiej twarzy”. Jest to lęk przed odrzuceniem przez Boga, który jest źródłem wszelkiego dobra i pociechy. Podmiot liryczny prosi, aby nie zostać pozbawionym „Twojego natchnienia”, co wskazuje na potrzebę Bożego prowadzenia i inspiracji w życiu. Utrata Bożej obecności jest przedstawiona jako największa strata, której podmiot pragnie za wszelką cenę uniknąć.

Z drugiej strony, pieśń wyraża nadzieję na odzyskanie radości płynącej z niewinności i Bożej łaski. „Wróć radość, którą niewinność nas darzy” to prośba o przywrócenie stanu łaski, w którym człowiek żyje w harmonii z Bogiem i Jego prawami. Podmiot liryczny pragnie być „utwierdzony w duchu rządzenia”, co oznacza stabilność duchową i moralną, umożliwiającą właściwe kierowanie swoim życiem w zgodzie z wolą Bożą.

Znaczenie Pieśni w Kontekście Pogrzebu

Pieśń „Bądź mi litościw Boże nieskończony” pełni ważną rolę w kontekście obrzędów pogrzebowych, stanowiąc wyraz wiary w miłosierdzie Boże i nadzieję na zbawienie. W chwili pożegnania z ziemskim życiem, pieśń ta staje się modlitwą za zmarłego, wyrażającą wiarę w możliwość oczyszczenia z grzechów i osiągnięcia wiecznego życia w obecności Boga.

W tradycji chrześcijańskiej, pieśń ta może być również interpretowana jako wyraz uniwersalnego ludzkiego doświadczenia grzechu i pragnienia zbawienia. W kontekście pogrzebu, podkreśla ona przemijalność życia ziemskiego i konieczność zwrócenia się ku Bogu, który jest źródłem wiecznego życia i nadziei na zmartwychwstanie.