Opuścić drodzy muszę was

Opuścić drodzy muszę was – tekst

Opuścić, drodzy, muszę was,
tak przeznaczone Bogiem,
Już na rozstanie przyszedł czas, pożegnać, drodzy, muszę was
Na wieczny czas, na wieczny czas, na wieczny czas, na wieczny czas.

Czas prędko po mnie zetrze ślad, przepadnie w grobie ciało,
A ja odchodzę w inny świat, gdzie życie nie ma końca lat
Na wieczny czas, …

Podróży mej kierunek dam, tam gdzie miliony kroczą –
Z nadzieją w sercu idę tam, podążam do niebieskich bram.
Na wieczny czas, …

O Boże, litościwy bądź i przytul mnie do siebie,
O przyjaciele, błagam was, módlcie się za mej duszy los.
Na wieczny czas, ….

Interpretacja

Rozstanie z Bliskimi i Akceptacja Śmierci

Pieśń pogrzebowa „Opuścić, drodzy, muszę was” rozpoczyna się od bezpośredniego zwrócenia się do bliskich, co podkreśla osobisty i emocjonalny charakter utworu. Fraza „tak przeznaczone Bogiem” wskazuje na głęboką wiarę w boską władzę nad ludzkim losem i akceptację śmierci jako nieuchronnego elementu życia. W tych słowach kryje się także pocieszenie dla żałobników, że odejście jest częścią większego, boskiego planu, co może pomóc w procesie żałoby.

Wyrażenie „Już na rozstanie przyszedł czas” podkreśla nieodwracalność sytuacji i konieczność pożegnania. Powtórzenie frazy „na wieczny czas” czterokrotnie w pierwszej zwrotce ma na celu podkreślenie finalności śmierci i wieczności, która oczekuje po drugiej stronie życia. Jest to również przypomnienie o nieuchronności śmierci dla każdego człowieka.

Przemijanie i Wizja Pośmiertnej Egzystencji

W drugiej zwrotce autor pieśni mówi o przemijaniu, używając metafory „Czas prędko po mnie zetrze ślad”, co ilustruje ulotność życia ludzkiego i zapomnienie, które nadchodzi po śmierci. Słowa „przepadnie w grobie ciało” przypominają o fizycznej naturze śmierci, która jest końcem cielesnej egzystencji. Jednakże, kontynuacja „A ja odchodzę w inny świat, gdzie życie nie ma końca lat” wprowadza ideę nieśmiertelności duszy i życia pozagrobowego, które jest wolne od ograniczeń czasu.

Wizja ta daje pocieszenie i nadzieję, że śmierć jest tylko przejściem do innego stanu bytu. Wierzenia te są głęboko zakorzenione w wielu religiach i filozofiach, które traktują śmierć jako początek nowego, wiecznego życia, a nie jako definitywny koniec.

Podróż Duszy i Wspólnota Zmarłych

Trzecia zwrotka rozszerza perspektywę, przedstawiając śmierć jako „podróży mej kierunek”, co sugeruje celowość i kierunek pośmiertnej egzystencji. Wyrażenie „tam gdzie miliony kroczą” wskazuje na uniwersalność doświadczenia śmierci i wspólnotę dusz, które podążają tą samą drogą. To może przynieść poczucie przynależności i towarzyszenia w ostatniej podróży, łagodząc lęk przed samotnością po śmierci.

Opis „podążam do niebieskich bram” wywołuje obraz raju lub nieba jako ostatecznego celu podróży duszy. Jest to klasyczny motyw religijny, który odnosi się do nadziei na osiągnięcie wiecznej błogości i harmonii w zaświatach. Taka wizja ma na celu nie tylko pocieszenie zmarłego, ale także bliskich, którzy pozostają w żałobie.

Prośba o Miłosierdzie i Współczucie

Ostatnia zwrotka pieśni jest bezpośrednią prośbą do Boga o miłosierdzie, co odzwierciedla potrzebę wsparcia i zrozumienia ze strony wyższej mocy. Słowa „O Boże, litościwy bądź i przytul mnie do siebie” są wyrazem pokory i pragnienia bliskości z boskością w obliczu śmierci. Jest to również wyraz ufności, że Bóg jest źródłem pocieszenia i miłości.

Prośba „O przyjaciele, błagam was, módlcie się za mej duszy los” podkreśla znaczenie modlitwy i wsparcia wspólnoty wierzących dla duszy odchodzącej. To apel o solidarność i pamięć, która może przyczynić się do spokoju zmarłego w zaświatach. Wspólna modlitwa i pamięć o zmarłym są ważnym elementem kultury i tradycji pogrzebowych, które łączą żywych z umarłymi.