Garstką ziemi ciało moje przykryte – tekst
Garstką ziemi ciało moje przykryte, – Będzie spoczywało od prac wyżyte; – Od trosk i przykrości mile spać sobie, – Aż Bóg z wysokości wzbudzi mnie w grobie.
Garść ziemi mi święta i więcej ważna – Niż sztuka wycięta kunsztarza różna. – Potyka me życie smutne zdarzenie, – Wżdyć i dobre bycie ma swe zmartwienie.
Garstka ziemi będzie częścią mej włości, – Chociaż na mnie wszędzie były przykrości; – I lubo bogaty trawiłem lata, – Jednej się zapłaty doznam u świata.
Garść ziemi bogactwo, cóż mię nadeszło? – W ciele mem robactwo będzie pasło. – W grobie się doznamy tej spokojności, – Której tu nie mamy na tej niskości.
Garść ziemi przy ciała zagrzebieniu – Rzucą przyjaciele w grób w użaleniu. – Smacznie się spoczywa w tym tu pokoju, – Bo mnie już nie wzywa żaden do boju.
Garstka ziemi w ciele i kwiat zielony – Jest los mój na świecie niepochybiony. – Czy mocny, uczony byłem, nie płaci, – Lub nędzny a wzgardzony, to się tam straci.
Garść ziemi w tym grobie żegnam się z wami, – Którą wy obficie skrapiacie łzami; – Lecz i wy uważcie, jak krótkie życie, – A jak hojnie będzie z Bogiem pobycie.
Garść ziemi przyjaciele i wy będziecie, – Co o sobie wiele teraz myślicie; – I wy też padniecie na smutne mary, – Tak zdrowy i młody jak i stary.
Garść ziemi przykryje i wasze ciała, – Lecz dusza, ta żyje, by się dostała – Do Jezusa, Zbawcy ukochanego, – O to się starajcie z serca całego.
Garść ziemi nasienie jest zmartwychwstania, – Głosi objawienie Chrystusa Pana; – Kto mocno wierzy, świątobliwie żyje, – Tam się dostanie, gdzie Jezus króluje.
Interpretacja
Refleksja nad przemijaniem i śmiercią
W pieśni „Garstką ziemi ciało moje przykryte” autor porusza uniwersalny temat śmierci i przemijania. Już od pierwszych wersów uderza nas bezpośredniość, z jaką mówi o końcu życia, gdzie ciało zostaje przykryte garścią ziemi. Ta metafora śmierci jako spoczynku od „prac wyżyte” i „trosk i przykrości” podkreśla ludzką tęsknotę za wiecznym odpoczynkiem i ukojeniem. Śmierć jawi się tu jako wyzwolenie, a nie jako koniec istnienia, co jest pocieszeniem dla żyjących i jednocześnie przypomnieniem o nieuchronności losu, który dotyka każdego człowieka.
W dalszej części pieśni autor podkreśla, że śmierć jest demokratyczna – niezależnie od statusu społecznego, bogactwa czy doświadczeń życiowych, każdy zostanie przykryty tą samą „garścią ziemi”. W ten sposób pieśń wskazuje na równość wszystkich ludzi wobec śmierci, co może skłaniać do refleksji nad próżnością dążeń materialnych i społecznych w życiu.
Śmierć jako początek nowego bytu
Pieśń przekazuje również ideę, że śmierć nie jest końcem, ale początkiem nowego bytu. Wers „aż Bóg z wysokości wzbudzi mnie w grobie” sugeruje wiarę w zmartwychwstanie i życie wieczne. Ta perspektywa daje nadzieję na spotkanie z Bogiem i wieczne szczęście, które przewyższa wszelkie ziemskie doświadczenia. Podkreśla to chrześcijańską wiarę w obietnicę zbawienia i życia po śmierci, co jest kluczowym elementem tej pieśni pogrzebowej.
W kolejnych zwrotkach podkreślona jest wartość życia po śmierci w kontekście chrześcijańskiej doktryny. „Garść ziemi nasienie jest zmartwychwstania” – ten wers wyraża głęboką wiarę w to, że śmierć ciała jest tylko przejściem do innego, lepszego stanu bytu. W ten sposób, pieśń staje się nie tylko medytacją nad śmiercią, ale także przypomnieniem o obietnicy wiecznego życia dla tych, którzy wierzą i żyją świątobliwie.
Uniwersalność doświadczenia śmierci
Pieśń podkreśla, że śmierć jest doświadczeniem uniwersalnym, które dotyka każdego bez wyjątku. „Garść ziemi przyjaciele i wy będziecie” – ten wers przypomina, że wszyscy, niezależnie od tego, jak bardzo cenimy się za nasze osiągnięcia czy pozycję społeczną, ostatecznie znajdziemy się w tej samej sytuacji. To przesłanie skłania do pokory i refleksji nad własnym życiem oraz do zrozumienia, że wartości duchowe i moralne są ważniejsze niż doczesne sukcesy.
W pieśni pojawia się również motyw wspólnoty w śmierci, gdzie przyjaciele i bliscy żegnają zmarłego, skrapiając jego grób łzami. To przypomnienie o ludzkiej solidarności w obliczu straty, ale również o tym, że śmierć jest naturalną częścią życia, która jednoczy ludzi w żalu, ale i w nadziei na ponowne spotkanie.
Znaczenie wiary i moralności
W pieśni „Garstką ziemi ciało moje przykryte” silnie akcentowane jest znaczenie wiary i moralności w życiu człowieka. Wersy te wskazują na to, że to, jak żyjemy, ma bezpośredni wpływ na nasze życie po śmierci. „Kto mocno wierzy, świątobliwie żyje” – ten fragment sugeruje, że życie zgodne z zasadami wiary i moralności jest drogą do osiągnięcia wiecznego szczęścia w obecności Boga.
Podkreślenie roli wiary w kontekście śmierci ma również funkcję pocieszającą dla żyjących. Przekonanie o tym, że dusza „żyje, by się dostała do Jezusa, Zbawcy ukochanego” jest źródłem nadziei i motywacją do dążenia do życia w zgodzie z chrześcijańskimi wartościami. W ten sposób, pieśń pogrzebowa staje się przypomnieniem o tym, co w życiu jest najważniejsze i co pozostaje po nas na wieki.
Garstką ziemi ciało moje przykryte – tłumaczenie na angielski
With a handful of earth my body covered,
It shall rest from the labors of life endured;
From worries and sorrows, sweetly to sleep,
Until God from on high awakens me in the grave.
A handful of earth to me is sacred and of greater worth
Than the finest art of various craftsmen cut.
Though my life encounters sad events,
Even a good existence has its own distress.
A handful of earth will be part of my domain,
Though everywhere upon me troubles did rain;
And though I spent my years in wealth,
From the world, I shall receive the same recompense.
A handful of earth, what wealth has come to me?
In my flesh, vermin will feast freely.
In the grave, we shall find that peace,
Which here we do not have in this lowliness.
A handful of earth at the burial of the body
Will be thrown by friends into the grave with sorrow.
Peacefully to rest in this chamber,
For no more shall any call me to battle.
A handful of earth in the body and the green flower
Is my undeniable fate in this world.
Whether strong, learned, it does not pay,
Or wretched and scorned, that will be lost there.
A handful of earth in this grave I bid you farewell,
Which you abundantly moisten with tears;
But you too consider how brief is life,
And how generous will be the stay with God.
A handful of earth, friends, you too shall be,
Who now think so highly of yourselves;
And you too shall fall to mournful fates,
As healthy and young as well as old.
A handful of earth shall cover your bodies,
But the soul, it lives, to reach
To Jesus, the beloved Savior,
Strive for this with all your heart.
A handful of earth is the seed of resurrection,
Proclaims the revelation of Christ the Lord;
Whoever believes firmly, lives righteously,
There shall arrive, where Jesus reigns.
